کتاب سفر به آرمانشهر نشر علمی و فرهنگی

اتیین کابه جامعه شناس فرانسوی در سال ۱۷۸۸ در دیژون پا به عرصه وجود نهاد. کابه نخست استاد دانشگاه و سپس وکیل دادگستری شد. به عضویت یک جمعیت سیاسی به نام شاربونری درآمد و در انقلاب ۱۸۳۱ فرانسه شرکت جست با حکومت خودکامه ماه ژوئیه از در سازش درآمد و در جزیره گرس به سمت دادستان کل منصوب گردید. در ۱۸۳۱ از ناحیه کت در ساحل (طلا) به نمایندگی مجلس انتخاب شد و از اصول بسیار پیشرفته ای در دموکراسی جانبداری کرد. در ۱۸۳۴ روزنامه ای تحت عنوان توده (پیولر) منتشر نمود و بر اثر درج پاره ای مقالات تند در آن روزنامه محکوم شد، ولی به انگلستان پناه برد و در آنجا تحت تأثیر افکار دانشمند و مصلح انگلیسی رابرت اوون قرار گرفت.

کابه در آثار خود که معروف ترین آنها کتاب سفر به ایکاری آرمانشهر) است و آن را در ۱۸۴۰ به رشته تحریر در آورده است

بفرمایید. این هم زبانی که کاملاً عقلایی و با قاعده و ساده است. نوشتن آن عینا به همان صورت است که گفته می شود و تلفظش عیناً همان طور است که مینویسند بنابراین قواعد آن بسیار کم است و هیچ کدام هم استثنا ندارند. همۀ واژه های این زبان فقط از چند ریشه معدود مشتق می شوند و معنای کاملاً مشخصی دارند و دستور زبان و فرهنگ لغت آن به قدری ساده اند که در یک کتاب به این کم حجمی جا گرفته اند و یاد گرفتن آن هم به قدری آسان است که یک انسان عادی نیز میتواند آن را در ظرف چهار یا پنج ماه بیاموزد. عجیب پس این میتواند همان زبان بین المللی مورد نظر من باشد که همه آرزوی آن را دارند بلی من شکی ندارم که همین طور است چنان که دیر یا زود هر ملتی آن را به جای زبان خود و یا در کنار زبان خود خواهد پذیرفت و روزی خواهد رسید که این زبان ایکاری زبان مشترک همه مردم روی زمین خواهد شد. این کشور ایکاری (آرمانشهر) دیگر کدام است؟ من تاکنون نامی هم از آن نشنیده ام.

بلی، درست است. آنجا کشوری است که تا به حال ناشناخته مانده بود و تازه کشف شده است. در واقع آنجا یک نوع دنیای نو است. و آن دوست شما درباره آنجا چه می گفت؟ هی هی این دوست من که از آنجا برگشته است درباره آن طوری حرف میزند که انگار شور و شوق دیوانه اش کرده است. اگر حرف های او را باور کنیم میگوید آنجا کشوری است با جمعیتی به اندازه مجموع جمعیت فرانسه و انگلستان و حال آنکه وسعت خاکش به زحمت به اندازه وسعت یکی از آنهاست و باز اگر به گفته او باور کنیم آنجا سرزمین شگفتی ها و معجزه هاست. در آنجا جاده ها و رودخانه ها و نهرهای آبرسانی عالی هستند ییلاقات آن با صفا، باغ های آن سبز و خرم....

وقتی به ثروتهایی می نگریم که موهبت طبیعت نصیب آدمیان کرده است و به هوش و درایت یا فهم و خردی توجه میکنیم که طبیعت به انسان ارزانی داشته است تا ابزار کار و راهنمای وی در زندگی باشد محال است بپذیریم که سرنوشت او در جهان بدبختی باشد و نیز وقتی مشاهده میکنیم که انسان ذاتاً اجتماعی است و در نتیجه خونگرم است و مهربان باز غیر ممکن است بپذیریم که او ذاتا شر باشد. با این وصف در همه زمانها و در همه سرزمینهای این کره خاکی تاریخ بشر به جز اغتشاش ها و بی نظمی ها و عیب و علت ها و جنایت ها و جنگ ها و انقلابها و آزار و شکنجه ها و کشت و کشتارها و فاجعه ها و تبهکاری ها چیزی به ما نشان نمی دهد. پس اگر این عیب و علتها و این بدبختی ها ناشی از اراده طبیعت نیست ناچار باید دلیل آن را در جای دیگری جست آیا این دلیل در بدی و ناجوری سازمان جامعه نیست؟ و آیا موجب اصلی این بدی سازمان نیز همان نابرابری نیست که مبنای آن است؟ کابه در کتاب سفر به ایکاری سفر به آرمانشهر که از معروف ترین آثار اوست عقاید خود را درباره زندگی بر مبنای همیاری و ایجاد یک جامعه ایدئال تشریح...