کتاب جست و جوی درس های زندگی به کمک فیلسوفان مرده

«سقراط اکسپرس» عنوان کتابی است نوشته‌ی اریک واینر که نشر نیماژ آن را به چاپ رسانده است. «سقراط اکسپرس» داستان مشاهده، تأمل و تفکر است؛ داستانی برای زیر سؤال بردن تجربه‌ها و اهداف زندگی فردی و پرسیدن چراها! در این کتاب، نویسنده با کمک بزرگ‌ترین متفکران تاریخ در سراسر دنیا، از سقراط گرفته تا نیچه و از ثورو تا سایمون‌وی، خواننده را همراه خود با قطار به سفری فلسفی و درعین‌حال دلپذیر می‌برد. او هزاران مایل را طی می‌کند، به خاستگاه فلسفه‌های بزرگ تاریخ می‌رود و سعی می‌کند آگاهانه اندیشیدن را به ما بیاموزد. نویسنده به روشی هوشمندانه زندگی مدرن امروزی و فلسفه را کنار هم قرار می‌دهد و با بیانی بسیار ساده و گاهی شوخ‌طبعانه، به ما نشان می‌دهد که چطور می‌توان از اندیشه‌ی این بزرگان برای بهبود کیفیت زندگی خود بهره برد. ما گرسنه‌ایم. می‌خوریم و می‌خوریم و بیشتر می‌خوریم، اما همچنان باز گرسنه‌ایم. گاهی این گرسنگی را در قالب ضعف و بی‌حالی تجربه می‌کنیم و دیگر اوقات، هنگامی که جهان زیروروگشته و ترس آزادانه پرسه می‌زند، این گرسنگی فزونی می‌یابد و خیال دارد ما را تحلیل ببرد. تلفن‌های هوشمند خود را برمی‌داریم. می‌توانیم با حرکت یک انگشت به تمامی دانش بشری، اعم از مصر باستان تا فیزیک کوانتومی، دسترسی یابیم. ته آن را درمی‌آوریم، اما همچنان گرسنه‌ایم. این گرسنگی سیری‌ناپذیر چیست؟ ما آنچه فکر می‌کنیم نمی‌خواهیم. ما خیال می‌کنیم اطلاعات و دانش آن چیزی است که می‌خواهیم. این‌طور نیست. ما خرد می‌خواهیم و این‌ها با هم تفاوت دارند. اطلاعات حقایقی درهم‌اند، دانش بی‌نظمی سازمان‌یافته است. خرد از این حقایق درهم و بی‌نظم گره‌گشایی می‌کند، به آن‌ها معنا می‌بخشد و ما را به نحوه‌ی استفاده‌ی بهتر از آن‌ها رهنمون می‌سازد. همان‌طور که مایلز کینگتون موسیقیدان بریتانیایی گفته است: دانش یعنی بدانی گوجه میوه است، خرد یعنی آن را در سالاد میوه نریزی. دانش می‌داند، خرد درک می‌کند. تفاوت میان دانش و خرد در نوع آن‌هاست نه در مرتبه‌ی آن‌ها. دانش بیشتر لزوماً به معنای خرد بیشتر نیست و در حقیقت می‌تواند از خردمان بکاهد. می‌توانیم زیاد بدانیم، و در عین حال اشتباه برداشت کنیم. دانش آن چیزی است که به دست آورده می‌شود، خرد چیزی است که انجام می‌دهی. یک مهارت است و مانند تمام مهارت‌ها می‌توان آن را فرا گرفت؛ اما تلاش می‌طلبد. انتظار کسب خرد با شانس، مثل آن است که انتظار داشته باشیم نواختن ویولن را شانسی یاد بگیریم. بااین‌حال، این همان کاری است که ما انجام می‌دهیم. ما در زندگی سکندری می‌خوریم و امیدواریم ته مانده‌ای از خرد را از این‌سو و آن‌سو بیابیم. درعین‌حال سردرگم هستیم. ما ضرورت را بااهمیت، پرگویی را با فرزانگی و شهرت را با اعتبار اشتباه می‌گیریم. ما همان‌طور که یکی از فیلسوفان معاصر می‌گوید، کسانی هستیم که «اشتباه زندگی می‌کنیم».