کتاب مدیرانه های ایرانی نشر لوح فکر

فعالیتهای اجرایی دولت قرار داد ولی از هر سو صدای مخالف بلند شد. قیام خرداد سال ۱۳۴۲، لایحه مصونیت قضایی آمریکایی ها در ایران، سوء قصد به جان شاه، ترور حسن علی منصور نخست وزیر پس از اسداله ،علم، حبس و تبعید آیت الله خمینی محاکمه و حبس سران نهضت آزادی و سیاسیون دیگر، با گرفتن شورشهای مسلحانه ناخرسندی اهل اندیشه خودرایی ها و مداخلات نابه جای شاه، فشارهای بین المللی و مسایل دیگر اداره کشور را با دشواریهای جدی روبه رو ساخته بود. در چنین وضعی امیر عباس هویدا سکان اداره کشور را برعهده گرفت. اما او نیز مانند بیشتر وزیران پیش از خودش، در ظاهر خدمتگزار مردم و مجری قانون و در واقع نماینده شاه بود و پاسبانی از نظام حاکم را نخستین وظیفه خودش میدانست افزایش شدید بهای نفت نیز گرچه رفاهی ظاهری برای افشاری از مردم پدید آورد ولی تبعات منفی آن، از جمله مهاجرت بی سابقه روستاییان به شهرها، سنگین تر بود شاخصهای اجتماعی مانند شمار دانش آموزان و دانشجویان و گسیل ایشان به دانشگاههای غربی و کنترل بیماری ها و ساخت بیمارستان و نهادهای مشابه رشدی پرشتاب داشت و شیوه زندگی مردم به سرعت دگرگون می شد. در عین حال بخش بزرگی از درآمد نفت به خرید سلاحهای آمریکایی اختصاص می یافت که هم در میان همسایگان کشور و هم در میان مردم مخالفان زیادی داشت. یک دلیلش شاید این بود که شاه برای انجام اصلاحات مورد نظرش استراتژی روشنی نداشت و پیامدهای آن را نیز نمی توانست پیش بینی کند از سویی گوشش بدهکار کسی نبود و او خودش را در اوج قدرت و شوکت میدید وزیرش نیز گوش به فرمان او بود نه راهنما و مشاور او چنین بود که شیرازه کشور سرانجام در سال ۱۳۵۷ از هم پاشید. سال پیش شاه هویدا را برکنار و جمشید آموزگار را به نخست وزیری گمارده بود اما اوضاع کشور پریشان تر از آن بود که نتیجه ای به بار آید آخرین نخست وزیران شاه، مهندس شریف امامی ارتشبد ازهاری و دکتر شاپور بختیار بودند که هر یک مدتی بس کوتاه بر کرسی صدارت نشستند.

بسیاری از مدیران بلند پایه بنگاه های بزرگ جهان و شمار فراوانی از استادان و پژوهشگران برجسته این رشته اعتقاد دارند جنبه انسانی رهبری بسیار مهم تر پیچیده تر و برای تربیت مدیران لازم تر از جنبه فنی آن است. امروزه ما انواع فنون مدیریتی را از منابع غربی میگیریم و آنها را عمدتاً آگاهانه و محاسبه شده در محیط کار به اجرا در می آوریم. اما مدیر حتی اگر این فنون را به خوبی به کار بگیرد فقط بخش کوچکی از موفقیت خودش را رقم زده است. بخش عمده موفقیت او در گرو این است که بتواند همکاری و پشتیبانی سایرین را جلب کند و این در درجه اول به رفتار فردی و سازمانی خودش و دیگران بر می گردد رفتاری که به طور ناخودآگاه از ما سر می زند و عمدتاً تابع ژن فرهنگی تاریخی ما است. بررسی جنبه های نظری و عملی مدیریت و رهبری فردی و سازمانی در گذشته به درک رفتارهای زمان حال ما کمک می کند. مولف امیدوار است