کتاب داستان های برگزیده اسکار وایلد

(استانهای انگلیسی،قرن 19م)

روزی زنی بینوا به دهکده‌ای رفت و مشغول گدایی شد. از بس در صحراها و تیغ‌زارها خار مغیلان به پاهایش فرو رفته بود که تا زانو خون‌آلود شده بود. حقیقتاً وضع رقت‌بار و تأثرانگیزی داشت و چون به دهکده رسید دیگر نمی‌توانست قدم از قدم بردارد. در گوشه‌ای نشست تا رفع خستگی کند، ولی وقتی طفل ستاره چشمش به او افتاد، به رفقایش گفت:

آنجا زیر درخت را نگاه کنید، گدای کثیفی نشسته است. فوراً برویم و او را از اینجا بیرون کنیم، زیرا این زن گدا بسیار زشت و بدترکیب است. سپس نزدیک زن رفت و به طرف او سنگ انداخت و زن بیچاره با نگاهی وحشت‌زده به او نگریست، ولی در خود قدرت آن را نمی‌دید که چشم از این طفل برگیرد. هیزم‌شکن که هیزم‌ها را در انبار جابه‌جا می‌کرد و در همان نزدیکی بود او را دید و دوان دوان خود را به وی رسانید و او را سرزنش کرد و گفت:

مسلماً قلب تو از سنگ ساخته شده و آدم سنگدلی هستی که رحم و مروت سرت نمی‌شود، آخر این زن به تو چه بدی کرده که با او اینطور رفتار می‌کنی؟

پسرک از خشم سرخ شد و پاهایش را به زمین کوبید و گفت: تو که هستی که از من بازخواست می‌کنی و درباره‌ کارهایم از من توضیح می‌خواهی؟ من که پسرت نیستم تا از اوامر و دستوراتت اطاعت کنم.

-راست است، حق با توست، تو پسر من نیستی. مع‌هذا، موقعی که تو طفل شیرخواری بیش نبودی و من تو را از جنگل پیدا کردم، به تو رحم و مروت کردم.

موقعی که زن بینوا این کلمات را از هیزم‌شکن شنید فریادی کشید و به زمین افتاد و از هوش رفت. هیزم‌شکن آن زن را به خانه خود برد و همسرش به پرستاری او پرداخت، وقتی آن زن از حالت اغما به هوش آمد، هیزم‌شکن مقداری خوراکی و نوشیدنی جلوی او نهاد و از او خواهش کرد که با فراغت خاطر مشغول خوردن غذا بشود. ولی زن میلی به غذا نداشت و به هیزم‌شکن گفت:

-تو گفتی که این بچه را از جنگل پیدا کرده‌ای؟ آیا آن روزی که او را پیدا کرده‌ای ده سال پیش نبود؟

-بلی، درست ده سال پیش بود.

-چه علایم و نشانه‌هایی با او پیدا کردی؟ آیا گردنبندی از عنبر به گردن نداشت؟ و در روپوشی از زربفت نبود که چندین شکل ستاره به آن بردری دوزی شده بود؟

-درست است، همین‌طور است که تو می‌گویی!