40,000
در سال ۱۹۶۲ جان اف کندی رئیس جمهور آمریکا به هنگام پذیرایی از شاه ایران در کاخ سفید واشینگتن سخنی بر زبان آورد که در اذهان ماندنی شد. او گفت: «ایران سالهاست در شکم خرس زندگی میکند. با این سخن کندی میخواست حساسیت و اهمیت سیاست خارجی ایران را که در آن زمان یکی از متحدان اصلی آمریکا در منطقه به شمار می رفت یادآوری کند. اما ایران در عرصه مناسبات خارجی خود تنها با خرس شمال به جدال نمیرفت تردیدی نیست که از اواخر قرن هجدهم میلادی به این سو چه در دوره تزارها و چه در حکومت شوراها، همسایگی با «خرس» دشواریهایی برای ایران فراهم میساخت ولی روابط ایران با همسایگان دیگر از جمله با انگلستان که او نیز همسایه جنوبی خوانده می شد - به نوبه خود خالی از تنش و عاری از مشکل نبود.
هر چه آلمان در شمال قفقاز پیشرفت می کرد، اهمیت ایران از لحاظ امنیتی برای شوروی بیشتر می شد. لازم بود ایران اشغال شود تا شوروی از پشت جبه خاطر جمع باشد و از طرف دیگر پای ارتش آلمان از طریق قفقار به ایران نرسد، چون در آن صورت منافع حیاتی انگلیس هم به خطر می افتاد. برای اشغال ایران در جنگ دوم، روسیه و انگلیس توافق کردند. ایران چسبیده به بادکوبه، یعنی منابع نفت شوروی بود و به قول استالین کافی بود یک کبریت کشیده شود تا تمام تأسیسات نفتی شوروی در آن منطقه دود شود و به هوا برود. از این گذشته، چرچیل در خاطراتش می نویسد: «ما احتیاج داشتیم از طریق ایران یک پل ارتباطی با شوروی برقرار کنیم.» استراتژی متفقین در جنگ دوم جهانی ایجاب می کرد که زنجیروار به هم متصل باشند و حلقه مفقوده ای بین آنها وجود نداشته باشد. برای این منظور لازم بود راه کوتاه و نسبتاً امنی غرب را با شوروی در مبارزه مشترکشان علیه آلمان به هم متصل کند. این راه یا باید ترکیه می بود یا ایران مسلماً ایران راه آسانتر و خاطر جمع تری بود. آیا نمی شد این راه را به متفقین داد بدون آنکه ایران اشغال شود، یعنی با ادامه سلطنت رضاشاه، چنان که در سوئد اتفاق افتاد؟ به نظر من طرح این سؤال به این شكل قياس مع الفارق است. سوئد در محیط جغرافیایی دیگری قرار گرفته بود و نظام حکومتی دیگری داشت همان طور که اشاره کردید، اوضاع ایران در سالهای آخر سلطنت رضاشاه نگرانیهایی برانگیخته بود.
مخصوصاً انگلستان با تمام قوا می کوشید رضاشاه را تضعیف کند. مسئله حمل اسلحه و خواربار برای اتحاد شوروی البته یکی از هدفهای اشغال ایران در جنگ جهانی دوم بود، اما سهم این کمکها در توانایی رزمی شوروی برای مقابله با ارتش آلمان بیش از ۴ درصد نبود.
در حال حاضر مطلبی درباره احمد میر فندرسکی نویسنده در همسایگی خرس در دسترس نمی‌باشد. همکاران ما در بخش محتوا، به مرور، نویسندگان را بررسی و مطلبی از آنها را در این بخش قرار خواهند داد. با توجه به تعداد بسیار زیاد نویسندگان این سایت، درج اطلاعات تکمیلی، نقد و بررسی تمامی آنها، کاری زمانبر خواهد بود؛ لذا در صورتی که کاربران سایت برای مطلبی از نویسنده، از طریق صفحه ارتباط با ایده بوک درخواست دهند، تهیه و درج محتوای برای آن نویسنده در اولویت قرار خواهد گرفت.ضمنا اگر شما کاربر ارجمندِ سایت ایده‌بوک، این نویسنده را می شناسید یا حتی اگر خود، نویسنده هستید و تمایل دارید با مطلبی جذاب و مفید، سایرین را به مطالعه‌ی کتاب ترغیب و دعوت کنید، می توانید محتوای مورد نظرتان را از صفحه ارتباط با ایده بوک ارسال نمایید.
تلگرام
واتساپ
کپی لینک