کتاب روانکاوی سینما افراز

این مجموعه رویارویی بین سه چهره ی مشهور لاکان دلوز و ژیژک را مورد مطالعه قرار میدهد که در حیطه ی سینما و نارضایتهای موجود درباره ی آن به بحث میپردازد در حالی که هیچگونه شکی در مورد نفوذ ژاک لاکان و ژیل دلوز در رابطه با مطالعات سینمایی وجود ندارد اثر ادبی که اسلاوی ژیژک به وجود آورده است نیز قابل تامل است. چه او را دوست داشته باشیم و چه از او متنفر باشیم باید او را از جمله بزرگان نظریه پرداز در مورد سینما به حساب آوریم آیا چیزی تحت عنوان رویارویی سازنده بین این موقعیتها میتواند وجود داشته باشد؟ اگر شخصی ظرفدار دلوز است ممکن است این سؤال را مطرح کند که آیا مجموعه ای از این چنین شگفتیهای ناهمگن میتوانند مجموعه ای از امیال جدید را تشکیل دهند؟ آیا تلفیقی از دلوز و ژیژک میتواند به وجود آید؟ یا اینکه این تلفیق به خلق موجودی وحشتناک منجر میگردد؟ و یا ممکن است انزجاری سازنده به وجود آید یک حصار اجباری در اطراف این موجود وحشتناک طوری که با ایجاد آلودگی ویروسی نگردد اگر شخصی طرفدار لاکان است، او ممکن است به عنوان روانکاوی عمل کند که به دنبال این موضوع باشد که یک دال سازنده در حیطه ی سینما وجود دارد. اگر شخصی طرفدار ژیژک است ممکن است دست به اقدامی انقلابی زده و روح ساحت نمادین را نابود کند؛ این نکته نیز نباید فراموش شود که حیطه ی سینما مرزبندی تقسیم کننده ی خودش از قبیل شناخت گراها صورت گرایان نوین ،پدیدار گراها تفسیر کننده ها و پساساختارگراها را در بردارد. بعضی از این مرز بندیها ممکن است تغییری نکنند اما برای بازی کردن با زندگی این مرز بندیها نیاز است

کلیساهای جامع نورپردازی انجام میگیرد و نور به منظور تابیده شدن بر ستون ها و طاق ها به شکلی تبدیل میشود. ساختار فیزیکی دنیا باید اجازه بدهد، لیکن تفاوت بین محیط و شکل چیزی است که ارگانیسم ادراکی به دست می آورد

(لومان (۱۹۷). در حالی که هایدر و لومان به این سازندگی نوری در ارتباط با درک بشری علاقه مند هستند و قصد دارند محیط طبیعی را پاک نگاه دارند، «عملکردهای کوچک ملکول ها برای ابژه ها در مقیاس ما بی اهمیت هستند» (هایدر، ۳۲۹). لاکان و دلوز آنها را به عنوان کوچک ترین بلوک ساختاری در یک سیستم سازندگی فوتونی جهانی تأیید میکنند از نظر هر دوی آنها نور به عنوان یک محیط ادراکی و طبیعی عمل میکند که در آن موجودات زنده و همچنین سینما عمل می کنند. از این همگرایی میتوان نظریه ای را درباره ی نور سینمایی که ممکن است به عنوان پایه ای برای مطالعات سینمایی در نظر گرفته شود توسعه داد. اینچنین نظریه ای از حالت موضوعی و ساختاری و مسائل مربوط به محتوا و شکل حرکت کرده و به سمت نوری گام بر میدارد که از لحاظ معرفت شناختی و هستی شناختی حیطه ای کاملا سینمایی به حساب میآید لاکان و دلوز خواهان آن هستند که مطالعات سینمایی نگاهی به محیط مادی سینما نور و شکست نور و روشی که این ها سینما را با محیط کلی آن مرتبط میسازند داشته باشند. از این نقطه نظر سینما دیگر محدود به آیینه ای از شکل افتاده برای واقعیت به حساب نمی آید تا آنجا که به لاکان مربوط میشود سینما جواهراتی از نگاه های خیره و هندسی می سازد و تا آنجا که به دلوز مربوط میشود کریستالهایی از نور بر روی یک صفحه ی فوتونی ماندگار تولید میکند صفحه ای ویژه از نور یک ویژگی واحدی را برای هر فیلمی به همراه دارد و به تماشاچیان اجازه میدهد با آن ارتباط برقرار کنند همان طور که آنها با تماشاچیان دیگر و کل موجودات زنده، انسان و غیرانسان، ارتباط برقرار میسازند دلوز در کتاب دو رژیم جنون مقاله ها و مصاحبه ها (۱۹۷۵) یک تقسیم بندی نورپردازی سینمایی را پیشنهاد می کند:

1. دو رژیم جنون

آیا چیزی تحت عنوان رویارویی سازنده میتواند بین دلوز، لاکان و ژیژک وجود داشته باشد؟ اگر شخصی طرفدار دلوز است ممکن است این سؤال را مطرح کند که آیا مجموعه ای از این چنین شگفتیهای ناهمگن میتواند مجموعه ای از امیال جدید را تشکیل دهد؟ آیا تلفیقی از نظریه های دلوز و ژیژک میتواند به وجود آید؟ در ابتدا نویسنده ی کتاب ! یان یا گودزینسکی در مقدمه ای به مباحث مهمی در در باب تأثیر نظریه های دلوز لاکان و و ژیژک بر سینما ینما پرداخته و به تعدادی از مقالات در مورد رویارویی های متفاوت بین این سه چهره ی مشهور اشاره می کند. خواننده با خواندن هر فصل تحت تأثیر مباحث نظری مطرح شده قرار میگیرد. نویسنده های موجود در این مجموعه شامل هان جو برسم فردا بکمن میرالی شیلا کانکل و تاد تاد مک گوان میباشند که هر کدام دیدگاه خود را در رابطه به با این نظریه پردازان بیان کرده است.