کتاب روان نژندی وسواسی کتابستان برخط

(نقد و تفسیر دیدگاه ها درباره روانکاوی،زیگموند فروید(1856-1939م))

وقیق تر سازوکار دفاع او را به تمایز میان صورتهای مختلف روان نژندی سوق داد فروید در یک دسته بندی کلی وضعیتهای بیمارگون را بر اساس پویاییها و تعارضهای سمپتوم ساز به روان نژندیهای کنون مینا و نوروسايكوزها يا سايكونوروزها تقسیم کرد فروید نخستین بار در نوشتار سکسوالیته در سبب شناسی روان نژندی (۱۸۹۸) اصط روان نژندی کنون مبنا را به کار برد و آن را شامل روان نژندی اضطرابی و نوراستنی دانست و بعداً خود بیمار پنداری را نیز بدان ها افزود. سمپتوم در این روان نژندیها ابراز نمادین تعارضهای روانی نیست بلکه از نبود یا نامناسب بودن ارضای جنسی بدنی سرچشمه می گیرد. منبع برانگیزش مناطق بدنی است ولی به جای نمادین شدن از طریق پردازش روانی و فرایندهای سپمتوم ،ساز به طور مستقیم به اضطرابی بی پیوند با تصوّرهای روانی تبدیل میشود در مقابل سایکونوروز نتیجه ی دفاع ایگو در برابر تهییجی میباشد که با تصوّرها پیوند خورده و به لحاظ روانی پردازش شده 1 است. ایگو این تصور که تصوّری تحریف شده از همان تصوّر ابتدایی وضعیت ترومایی است را ناسازگار می یابد و در پی دفع و دور راندن آن از آگاهی بر می آید. در حقیقت، ویژگی بارز این دسته از روان نژندی ها، دفاع ایگو در برابر تصوّر ناسازگاری است که از زایچه های محتوای پس رانده ی آغازین سرچشمه میگیرند بنابراین مشخصه ی روان نژندی های کنون مبنا جنسی و کنونی بودن آن هاست در حالی که نوروسایکوزها به واسطه ی پس راندن تصور ناسازگاری که معنای سمپتوم کنونی را پنهان می نماید