-در این دنیای نقدهای پر ادعا و امر و نهی‌های نویسنده‌ها، وودی حس جهت‌یابی خوبی دارد. از درگیر شدن نمی‌ترسد، با وجود این که همه‌ی دنیا او را آدمی منزوی و گوشه‌گیر می‌دانند. دوست خیلی خوبی است. قابل اتکاءست، مفید و سخت کار می‌کند و اخلاق‌گراست. مقاله‌هایی را هم که راجع به او چاپ می‌شود نگه می‌دارد.
*مارشال بریکمن، همکار فیلمنامه‌نویس وودی آلن در آنی هال و منهتن
-همیشه نسبت به حرف کسانی که می‌گویند خودشان را در نقش غرق می‌کنند، بدبین بوده‌ام. یک روزی یکی آمد پیش اسپنسر تریسی و پرسید: خسته نشدی که همش نقش تریسی را بازی کنی؟ تریسی جواب داد: پس
...
چکار کنم، نقش بوگارت را بازی کنم؟ باید سبک مناسب خودت را پیدا کنی و ادامه‌اش بدهی، نه این که یک کیف شعبده‌بازی زیر بغلت باشد.
*جیمز استوارت
-به طور کلی بازیگری چیزی‌ست که بیشتر مردم فکر می‌کنند از پسش بر نمی‌آیند، ولی صبح تا شب دارند انجامش می‌دهند. ظریف‌ترین بازی‌ای که در تمام عمرم دیده‌ام، بازی مردم عادی بوده که تلاش می‌کردند احساسی را که ندارند، نشان دهند یا چیزی را پنهان کنند. این چیزی است که همه از همان بچگی یاد می‌گیرند.
*مارلون براندو
-فیلم خنده‌دار تماشا نمی‌کنم. فیلم‌های اینگمار برگمان را تماشا می‌کنم. او به سکوت خداوند فکر می‌کند و یک جورهایی من هم همینطور.
*وودی آلن
-می‌توانید بکشید، می‌توانید مردم را ناقص کنید. اما کسل کردن واقعا یک گناه است و خدا شما را به خاطر آن تنبیه خواهد کرد.
