کتاب ابر تعامل گرها میلکان

همه راجع به یک موضوع اتفاق نظر داشتند اینکه صحبت کردن با فلیکس سیگالا فوق العاده آسان و خوشایند است. مردم عاشق حرف زدن با او بودند؛ چون همیشه پس از صحبت کردن با او بیشتر از قبل احساس هوشمندی و بامزگی و جذابیت می کردند. حتی اگر هیچ وجه اشتراکی با او نداشتند که به ندرت چنین اتفاقی می افتد زیرا گفت و گو ناگزیر شامل موضوعاتی از قبیل انواع دیدگاه ها، تجارب یا دوستان مشترک میشود باز هم حس میکردند فلیکس درکشان می کند و نوعی پیوند بین خودشان و او احساس میکردند. [۱] به همین سبب دانشمندان سراغش رفتند.
فلیکس به مدت دو دهه در اداره ی تحقیقات فدرال اف بی آی کار می کرد. او پس از فارغ التحصیلی و گذراندن دوره ی آموزشی کوتاهی در ارتش به عضویت اف بی آی درآمده بود. چند سال را هم در جایگاه مأمور تحقیقات میدانی خدمت کرد. همان جا مافوقهایش برای اولین بار متوجه شدند او چقدر راحت با دیگران ارتباط برقرار میکند فلیکس خیلی زود ترفیع های مکرر گرفت تا اینکه سرانجام بر صندلی مدیر ارشد منطقه ای تکیه زد و دستور یافت که مذاکره کننده ای همه جانبه باشد. او میتوانست شاهدانی را که به حرف زدن تمایلی نداشتند، مقر بیاورد فراری ها را متقاعد کند که خودشان را تسلیم کنند و خانواده های عزادار را آرام کند. یک بار مردی را که خودش را با شش مار کبری نوزده مار زنگی و یک ایگوانا داخل اتاقی محبوس کرده بود متقاعد کرد تا با آرامش بیرون بیاید و هم دستانش را که در باند قاچاق حیوانات کار میکردند لو بدهد فلیکس به من گفت: «من وادارش کردم ماجرا رو از منظر مارها ببینه اون آدم عجیب غریبی بود؛ 

در سال ۲۰۱۸ پژوهشگران دانشگاه هاروارد شروع کردند به ضبط گفت وگوی مردم با دوستانشان و غریبه ها و همکاران با این امید که جوابی برای این معما بیابند: مردم چگونه به یکدیگر سرنخ میدهند که درباره ی چه موضوعی می خواهند صحبت کنند؟ به عبارت دیگر ما از کجا می فهمیم به دنبال چیستیم؟ [۱] شرکت کنندگان در این آزمایش رودررو یا از طریق تماس تصویری با هم صحبت می کردند. برای شروع مکالمه چند تا موضوع گفت و گو به آنها پیشنهاد شده بود. سؤال هایی از این قبیل شغلت چیست؟ آیا اعتقادات مذهبی داری؟» اما آنها اجازه داشتند بین موضوعات مختلف حرکت کنند؛ سپس از آنها پرسیده شد آیا از گفت و گویشان لذت برده اند یا نه بسیاری جواب دادند: «نه» مردم سعی کرده بودند موضوع را عوض کنند. اشاره کرده بودند که میخواهند درباره ی چیز جدیدی حرف بزنند. نشان داده بودند که حوصله شان سر رفته است و موضوعات جدیدی برای گفت و گو معرفی کرده بودند. آنها با رویکردهای مختلفی آزمایش کرده بودند؛ اما طرف مقابلشان متوجه نشده بود. پژوهشگران متوجه شدند که اگر افراد بدانند باید دنبال چه چیزی بگردند، این سرنخ ها کاملاً واضح است؛ اما در گرماگرم گفت و گو به راحتی از این سرنخ ها غافل میشویم زمانی که کسی حرفی میزند و بعد میخندد، حتی اگر حرفش خنده دار و بامزه نباشد نشان میدهد که دارد از گفت و گو لذت میبرد. اگر کسی هنگام گوش دادن کلمات کوتاهی بگوید مثل «آره»، «آهان» و «چه جالب»، نشان می دهد کاملاً جذب گفت و گو شده است. این پدیده در زبان شناسی بازخورد کلامی کوتاه» نام دارد. زمانی که کسی سؤالهای پیگیرانه می پرسد، مثل «منظورت چیه؟» یا «فکر میکنی چرا این حرف رو زده؟»، نشان می دهد که به گفت وگو

چارلز دوهیگ نویسنده ی کتاب قدرت عادت و برنده ی جایزه ی پولیتزر، در این کتاب بر خلاف بیش تر کتابهای ارتباطی که بر متقاعد سازی منگی اند، تلاش کرده با تکیه بر داده ها مطالعات روان شناختی و مصاحبه های متعدد، جنبه های روانی و عاطفی ارتباط را بررسی کرده و تکنیکهایی ارائه دهد که در زندگی شخصی و حرفه ای خود می توانیم از آنها بهره مند شویم. در این اثر خواندنی با پزشکانی همراه میشویم که باید با بیماران درباره ی روشهای معالجه مذاکره کنند جاسوسهایی که باید اعتماد سوژه های مورد نظرشان را جلب کنند، فضانوردانی که مجبورند به مدت شش ماه در یک قوطی حلبی کوچک به نام ایستگاه فضایی حضور یکدیگر را تحمل کنند و هیئت منصفه ای که موظف اند از طریق گفت و گو در مورد سرنوشت یک انسان تصمیم بگیرند. ما پای حرف های یک مذاکره کننده ی اف بی آی مینشینیم که توانسته با هنر گفت و گوی مثال زدنی اش گروگانگیری ها را ختم به خیر کند یا پزشکی که در دوران همه گیری کرونا هزاران نفر از افراد ضد واکسن را متقاعد کرده تا واکسن بزنند.