نیمه ی اول قرن ششم هجری در حدود سال پانصد و سی هجری شمسی در نیشابور پسری به دنیا آمد که بعدها به عطار نیشابوری» مشهور شد. شغل عطار همان طور که از شهرتش نمایان است عطاری و دارو فروشی بود در قدیم طبیبان بیماران خود را هم معاینه و معالجه میکردند و هم به آنها دارو میدادند. فریدالدین عطار نیشابوری با آن که پیشوای رهروان راه خداشناسی بود و شاگردان زیادی داشت هیچ وقت نان بازوی دیگری را نخورد و از دسترنج خود زندگی اش را اداره میکرد. او در کنار رضایت معنوی طبابت جسمانی را نیز عهده دار بود طوری که خود او گفته است روزی پانصد بیمار به دکان او آنان با مراجعه میکردند و نبض خود مینمایاندند
تلگرام
واتساپ
کپی لینک