زاده روز هجدهم اوت ۱۹۲۲ در برستِ فرانسه. دوران مدرسه را در همان برست گذراند و سپس راهی پاریس شد تا مدرک مهندسی خود را در زمینه‌ی کشاورزی اخذ کند. بعد از این مرحله، به مدت سه سال در انستیتو ملی آمار به کار مشغول شد و پایان این دوران، آغاز زمانی بود که در مقام کارشناس کشاورزی راهی مناطقی گرمسیری همچون گوادلوپ، مارتینیک و گویان شد. در سال ۱۹۵۱ و در پی درگیر شدن با بیماری، به اجبار به خاک فرانسه بازگشت. در سال ۱۹۴۹، انتشارات گالیمار رمانی را که روب گریه برای چاپ در اختیار دفتر این انتشارات قرار داده بود رد کرد. نامِ این رمان شاه‌کشی بود که گذشتن سه دهه نیاز بود تا سرانجام ناشری به نام مینویی آن را چاپ کند.

بازگشت به خاک فرانسه در سال ۱۹۵۱ همزمان بود با شروع نوشتن یکی از مهم‌ترین رمان‌های روب گریه به نام «پاک‌کن‌ها». در همین دوران با کاترین راستاکیان ازدواج کرد. راستاکیان تباری ارمنی داشت و این شروع دورانی جدید در زندگی آلن روب گریه شد. همزمان رمان «پاک‌‌کن‌ها» در سال ۱۹۵۳ و در انتشارات مینویی به چاپ رسید. «پاک‌کن‌ها» مضمونی پلیسی_معمایی داشت و رولان بارت، نظریه‌پرداز بزرگ فرانسوی، بسیار آن را دوست داشت.

دو سال پس از انتشار رمان «پاک‌کن‌ها»، از روب گریه دعوت شد تا در سِمَت مدیر ادبی با انتشارات مینویی همکاری کند، گریه این پیشنهاد را پذیرفت و به فاصله‌ی کوتاهی از این رخداد، رمان «چشم‌چران» از او به چاپ رسید.

مقاله‌نویسی از جمله دیگر دل‌مشغولی‌های روب گریه بود. مقاله‌های ادبی او در گاهنامه‌ای به نام اکسپرس به چاپ رسید و این مقاله‌ها البته بعدها در قالب یک کتاب مستقل نیز منتشر شد. در همین مقاله‌ها بود که روب گریه تئوری رمان نو را تشریح کرد.

در بررسی جنبش رمان نو در تاریخ ادبیات، می‌توان از آلن روب گریه به عنوان یکی از شاخص‌ترین و مهم‌ترین این جریان نام برد. کافکا نویسنده‌ای است که گریه بیش از همه به او گرایش داشت. توجه به جزئیات و توصیف، ویژگی برجسته‌ی آثار اوست. در آثار او، مرز میان واقعیت و رؤیا مخدوش و شکننده است و خط زمانی در میانه‌ی روایت نیز مدام دچار شکستگی می‌شود.