کتاب مرغابی وحشی نشر بیدگل

چکیده

معرفی مختصر کتاب کتاب حاضر، نخستين نمايشنامه سومين دوره هنري «ايبسن» است. اثري كه بنابه اظهارنظر بسياري منتقدان بزرگ‌ترين اثر «ايبسن» نيز بود. در اين نمايش به‌روشني مي‌توان ديد كه نكته اصلي قابل‌تحليل خود سمبل مرغابي وحشي و وظيفه بياني آن است. اين اثر تنها نمايشنامه‌اي از «ايبسن» است كه در طول تمام صحنه‌هاي آن سمبل اصلي يعني مرغابي وحشي حضور دارد و خواننده و بيننده را ياري مي‌کند تا هيچ‌گاه حتي يک‌لحظه از توجه به زندگي درهم‌شکسته انسان‌هايي كه زندگي وحشي و طبيعي خود را فراموش کرده‌اند غافل نشود.

گوشه ای از کتاب

اکدال: بار دیگه می‌تونین خوب تماشاش کنین. (در صندلی دسته‌دار کنار بخاری می‌نشیند.) اوه، باور کنین این مرغابیای وحشی، خیلی عجیبن.

گره گرش: ولی، ستوان اکدال، چطور تونستین بگیرینش؟

اکدال: من که نگرفتمش. یک کسی تو این شهره که این رو می‌تونیم ممنون اون باشیم.

گره گرش: (کمی جا می‌خورد) این فرد پدر من که خب هیچ نمی‌تونه باشه؟

اکدال: چرا، راستش. درست پدر شماست. هام.

یالمار: عجیب بود که تونستی این رو حدس بزنی، گره گرش؟

گره گرش: پیش‌تر آخه گفتی خیلی چیزا رو مدیون پدرمی و خب من هم همچو فکری کردم.

گینا: ولی مرغابی رو از خود بازرگان نگرفتیم که.

اکدال: براش می‌تونیم ممنون هوکن ورله هم باشیم، گینا. (به گره گرش) می دونین، تو قایق بوده، بهش تیراندازی کرده. ولی چشماش دیگه خیلی کم‌سو شده پدرتون. هام. تنها زخم برداشته اون.

گره گرش: پس این‌طور. یکی دو تا گلوله خورده.

یالمار: آره، همچین دو سه تایی خورده.

هدویگ: زیر بالش خورده و برای همین نمی‌تونسته بپره.

گره گرش: خب، اون وقت رفته پس ته آب دیگه؟

اکدال: (خواب‌آلود، با صدای کلفت) روشنه این. همیشه همین کار رو می‌کنن مرغابیای وحشی. تا می‌تونن، میرن ته، پسرم. – با نوک‌شون خزه‌ها و جلبکا – و هر آت و آشغالی رو که اون پایین پیدا شه می‌چسبن. دیگه‌ام هرگز نمی‌آن بالا.

گره گرش: ولی، ستوان اکدال، مرغابی شما که اومد.

اکدال: سگ عجیب باهوشی داشت پدرتون. – اون سگه- رفته پی مرغابی یه زیر آب و دوباره آورده‌اش بالا.

گره گرش: (رو به یالمار می‌کند) اون وقت هم شما گرفتینش؟

یالمار: نه درجا. اول برده‌اندش خونه‌ی پدرت، ولی اون‌جا رو نمی‌اومده و به پترشن می‌گن کلک شو بکنه.

اکدال: (میان خواب و بیداری) هام – آره، پترشن – مردک خرفت –

یالمار: (آرام‌تر سخن می‌گوید) می‌بینی، این‌جور شد که گیر ما اومد. آخه پدرم کمی با پترشن آشناست و وقتی این چیزا رو از مرغابی وحشی شنیده، کاری کرده تا گرفته‌ش.

گره گرش: حالا هم تو این اتاق زیر شیروانی حسابی خوش و خرمه. آره، همچی که باور نمی‌شه کرد. چاق‌و‌چله شده. خب، حالا هم دیگه اون‌قدر اون تو بوده که زندگی وحشی راستی از یادش رفته. اصل کارم همینه.

گره گرش: حتمن حق با توئه، یالمار. تنها هیچ نگذار چشمش به آسمون و دریا بخوره؛ ولی من دیگه باید برم، آخه به گمونم پدرت خوابش برده.

یالمار: اوه، برای اون –

گره گرش: ولی راستی – گفتی به اتاق برای اجاره داری، – یه اتاق خالی؟

یالمار: آره خب. چطور مگه؟ نکنه کسی رو میشناسی؟

گره گرش: میشه من اون اتاق رو بگیرم؟

یالمار: تو؟

گینا: ولی آخه شما، آقا ورله…