161,500
اینیاتسیو سیلونه، زاده‌ی ۱ می ۱۹۰۰، رمان‌نویس ایتالیایی، لیدر سیاسی و نویسنده‌ی داستان‌های کوتاه بود که به دلیل رمان‌های قدرتمند ضدفاشیستی خود شهرت جهانی داشت. او ده بار نامزد جایزه نوبل ادبیات شد و در سال ۱۹۷۱ جایزه‌ی معتبر چینو دل دوکا را از آن خود کرد.
سیلونه در یک خانواده‌ی روستایی در شهر پسچینا در منطقه‌ی ابروزو متولد شد. پدرش پائولو ترانکیلی در سال ۱۹۱۱ درگذشت و در زلزله سال ۱۹۱۵آوازانو، بسیاری از اعضای خانواده خود، از جمله مادرش ماریانا دلی کوادری، را از دست داد. در سال ۱۹۱۷، سیلونه به گروه سوسیالیست‌های جوان حزب سوسیالیست ایتالیا پیوست و رهبر آن‌ها شد. او در سال ۱۹۲۱ یکی از اعضای بنیان‌گذار حزب کمونیست جداشده ایتالیا بود و در دوران رژیم فاشیستی به یکی از رهبران مخفی آن تبدیل شد. برادر اینیاتسیو، رومولو ترانکیلی در سال ۱۹۲۸ به دلیل عضویت در PCI دستگیر شد و در سال ۱۹۳۱ در نتیجه‌ی ضرب و شتم شدید در زندان درگذشت.
سیلونه در سال ۱۹۲۷ ایتالیا را در مأموریتی به اتحاد جماهیر شوروی ترک کرد و در سال ۱۹۳۰، در سوئیس مستقر شد. در آنجا، مخالفت خود را با جوزف استالین و رهبری کمینترن اعلام کرد، در نتیجه از PCI اخراج شد. سیلونه از سل و افسردگی شدید بالینی رنج می‌برد و نزدیک به یک سال را در کلینیک‌های سوئیس گذراند. در سوئیس آلین والانژین به او کمک کرد و میزبان او و دیگر مهاجران بود. با بهبودی، شروع به نوشتن اولین رمان خود، فونتامارا کرد که در سال ۱۹۳۳ به ترجمه‌ی آلمانی منتشر شد. نسخه‌ی انگلیسی که برای اولین‌بار در انتشارات پنگوئن و در سپتامبر ۱۹۳۴ منتشر شد، در دهه ۱۹۳۰ به دلیل جنگ‌های داخلی اسپانیا و احساس شوم شعله‌ور شدن زبانه‌های جنگ جهانی دوم، توجه به محتوای این کتاب افزایش چشمگیری داشت.
ارتش ایالات متحده نسخه‌های غیرمجاز «فونتامارا» و «نان و شراب» را چاپ کرد و در طول آزادی ایتالیا، پس از ۱۹۴۳، در میان ایتالیایی‌ها توزیع کرد. این دو کتاب به همراه «دانه‌ی زیر برف» سه‌گانه آبروزو را تشکیل می‌دهند. اینیاتسیو سیلونه در سال ۱۹۴۴ به ایتالیا بازگشت.
بهمن فرزانه نویسنده و مترجم ایرانی در سال ۱۳۱۷ زاده شد او از کودکی به ادبیات علاقه داشت و کتاب‌های متعددی را مطالعه می‌کرد. او به هنر هم علاقه داشت و رشته‌ی معماری را برای تحصیل در دانشگاه انتخاب کرد ولی این رشته را ناتمام رها کرد و به مدرسه‌ی مترجمی سازمان ملل رفت. او پس از این دوران تمام‌وقتش را صرف ترجمه‌ی آثار فاخر بین‌الملل کرد.
بهمن فرزانه به زبان‌های ایتالیایی، انگلیسی، اسپانیایی و فرانسوی تسلط داشت و برای آموختن زبان اسپانیایی دو سال به کشور اسپانیا سفر کرد.
او سال‌ها در ایتالیا (شهرهای فلورانس و رم) زندگی کرد. در بهار ۱۳۹۲ به قصد استراحت به ایران بازگشت و اعلام کرد دیگر قصد رفتن به ایتالیا را ندارد. وی در هفدهم بهمن ۱۳۹۲ در ۷۵ سالگی در تهران درگذشت و پیکرش در قطعه ۲۵۵، ردیف ۳۷، شماره ۱۰ در خاک آرام گرفت.
در ۲۶ سالگی نخستین کتاب را از تنسی ویلیامز ترجمه کرد و پس از آن مدّتی به همکاری با شرکت‌های فیلم‌سازی ایتالیا پرداخت و فیلم‌نامه‌ای نیز نوشت که به تولید فیلم رسید . او در پی علاقه‌اش به سینما و تئاتر در یک فیلم ایتالیایی در همان دوران جوانی‌اش ایفای نقش کرد، در این فیلم نقش سفیر ایران در سازمان ملل را داشت.
او مدت‌زمان زیادی در ایران نبود و در کشورهای اروپا زندگی کرد؛ همین موضوع سبب اشراف کامل این نویسنده به چند زبان شد. کمتر مترجمی هست که بتواند آثار متعددی را از زبان‌های مختلف به فارسی ترجمه کند
وی نویسنده و مترجم بیش از ۵۰ کتاب به فارسی بود. ترجمه‌های او بسیاری از نویسندگان مطرح جهان را به ایرانیان معرفی کرده‌است
او آثار تنسی ویلیامز، گراتزیا کوزیما دلدا، آلبا دسس پدس، لوئیچی پیراندللو، گابریل گارسیا مارکز، آنا کریستی، اینیاتسیو سیلونه، رولد دال، گابریل دانونزیو، واسکو پراتولینی، ایروینگ استون، جین استون و … را به فارسی برگردانده‌است.
تلگرام
واتساپ
کپی لینک