کتاب جو بایدن زندگی آقای رئیس جمهور و حالا

مرا چه مناسبت به همنشینی اهل سیاست؟ مرا چه مجال و رمق جست و جو در روزگار آنها که بیحد از ما دور ایستاده اند؟ من نه زیرکی این طایفه را دارم و نه بلدی ایشان را و نه ذره ای مشتاقی به داشتن آن خلق و خوی را رخت من و ایشان هرگز بر یک بند نبوده و نخواهد افتاد من یک نویسنده و مترجم ادبی ام آثار پیشترم این را میگوید و هیچ میل آن نداشتم در آن گنجه اثری از جنسی دیگر بنشیند که از ناهمراهی بخت عاقبت نشست جهان من زمان است و قصه و خیال و نمایشنامه و اعیان آن اقلیم ها از شکسپیر و سعدی و امیلی دیکنسون بگیرید از بیهقی تا همینگوی و یوجین اونیل و ادوارد آلبی و تا احمد محمود من کجا آقای جو بایدن کجا؟!
آن روز که ناشر محترم از سر مهر به اصرار گفتند که مایلم این کتاب به قلم تو به زبان مادریمان برگردد مثقالی رغبت هم در من نبود اما به حرمت آن دوستی و آن تجربه ی گوارا که از کار قبل با همین ناشر برایم مانده بود و یا لابد برای دست مزدش پذیرفتم روز نخست که قلم و کاغذم را پیش چشمم گذاشتم تا راه را قدم اول بگذارم گمان میبردم برای واژه به واژه ی این کتاب جهانی از رنج در انتظارم ایستاده اما ناباورانه اینگونه نشد از همان قدمهای اول یا به یک نشانی دقیق تر از همان واژه ی اول که زندگی بود (The Life) بیشتر تشنه ی خواندنش و دانستنش شدم کاش آقای بایدن روزی بداند که در آن سال که همسر و فرزندش را در آن سانحه ی اتومبیل از دست داد و بر بالین فرزند سر تا پا فرو رفته در گچش در کنار تخت بیمارستان به باقی زندگی آوار شده بر سرش می اندیشید اشک یک مترجم ایرانی که همان لحظه را روایت میکرد برای او جاری شد اما خوب که فکر می کنم بهتر آن است که اصلا نداند که اهل قدرت را با این عوالم هیچ هم آغوشی...

در برابرمان ایستاده اند حداقل بگذارید آنها را ببینیم و بپذیریم. نگذارید از آنها بگریزیم فرار به سمت آرمان شهرها و خیالها و تئوری ها هیچ شیرین نیست این از بزرگی جمهوری است که رفیع ترین و پست ترین مقام انسانی را هم زمان ارائه می دهد. همه ی اینها برای وجود و ذات یک آزادی است. همین. همین که بایدن در مجلس سنا کارش را پیش میبرد در فکر دوباره ساختن خانواده اش هم بود. دو سال و نیم پس از مرگ نیلیا، برادرش ترتیب ملاقات او را با زنی که پیش از آن ندیده بود داد جیل جاکوبس، دانشجوی زبان انگلیسی در دانشگاه دلاور و همچنین معلمی خوش ذوق که در حومه ی فیلادلفیا تدریس می کرد. جیل مردد بود او باید با خواستگاری قرار می گذاشت که خلاف همه ی مردان آن دوره نه شلوار دمپا گشاد پوشیده بود و نه موهایش مدل پازلفی بود. برخلاف مد روز جیل مدتی را هم در یک شغل نیمه وقت به عنوان یک مدل محلی کار کرده بود و بایدن عکس او را در یک آگهی در فرودگاه دیده بود. جیل ابدا به دنبال یک زندگی غرق در سیاست نبود او تنها برای عشق ورزیدن به پسران بایدن به آن زندگی پا گذاشت در خانواده ی بایدن هیچ تصمیم تک نفره ای وجود نداشت. پسران بایدن دو سال نیم پس از مرگ نیلیا میپرسیدند ازدواج دوباره؟» عاقبت اما در سال ۱۹۷۷ و پس از کش و قوسهای فراوان آن ازدواج سر گرفت آنها صاحب یک دختر به نام اشلی شدند کسی که بعدها نامش به عنوان یک فعال اجتماعی مطرح شد. در ده های بعد از آن ازدواج جیل بایدن تمام تلاشش را برای حفظ قوام آن خانواده به کار برد او اولین همسر یک معاون رئیس جمهور بود که کار تمام وقتش را کنار نگذاشت زندگی در یک خوابگاه مشترک و تدریس زبان انگلیسی در کالج ویرجینیای شمالی وقتی او در یک کافه در نزدیکی کاخ سفید برای گفت و گو با من حاضر شد به نظر هیچ کس او را نمیشناخت در سال ۲۰۰۸ وقتی شوهرش در جایی او را «محشر» خطاب کرده بود باعث خشم برخی از زنان رأی دهنده شده بود. وقتی من از جیل درباره ی آن موضوع پرسیدم خندید و گفت «بعضی وقتها من از توضیح دادن درباره ی حرفهایی که اون میزنه