588,300
بلبل بینوا زی تو آید.
عاشق مبتلازی تو آید.
طینت تو همه ماجرائی ست
طالب ماجرا زی تو آید.
عاشق «ای فسانه مرا آرزو نیست
تو تسلی ده عاشقانی»
که بچینندم و دوست دارند.
زاده ی کوهم آورده ی ابر
به که بر سبزه ام واگذارند
با بهاری که هستم در آغوش
کس نخواهم زند بر دلم دست
که دلم آشیان دلی هست.
زاشیانم اگر حاصلی نیست
من بر آنم کز آن حاصلی هست
به فریب و خیالی منم خوش
افسانه: «عاشق از هر فریبنده کان هست
یک فریب دلاویز تر من کهنه خواهد شدن آنچه خیزد
یک دروغ کهن خیز تر من
کرده در خلوت کوه منزل
عاشق همچو من.»
رانده ی عاقلان خوانده ی تو
ا مجموعه اشعار ملک الشعرای بهار مجموعه اشعار پروین اعتصامی
۲۲ مجموعه اشعار محمد علی سپانلو
مجموعه اشعار عماد خراسانی مجموعه اشعار فرخی یزدی
د مجموعه اشعار عارف قزوینی مجموعه آثار نیما یوشیج ۳ دفتر
۲۲ مجموعه اشعار علی باباچاهی
۲۷ مجموعه اشعار محمد علی بهمنی
مجموعه آثار احمد شاملو ۴ دفتر
۲۸ مجموعه اشعار منوچهر نیستانی
مجموعه آثار سیمین بهبهانی
۳ دفتر
۲۹ مجموعه اشعار ادیب برومند
مجموعه اشعار نادر نادرپور
۲۰ مجموعه اشعار ناظم حکمت
۱۰ مجموعه اشعار سیاوش کسرایی
۳۱ مجموعه اشعار حافظ موسوی
۱۱ مجموعه اشعار منوچهر آتشی ۲ دفتر
۲۲ مجموعه اشعار شیرکو بی کس
۱۲ مجموعه اشعار ژاله اصفهانی
۲۳ مجموعه اشعار ترین جافری
۱۳ مجموعه اشعار حمید مصدق
۲۳ مجموعه اشعار جواد مجابی
۲۴ مجموعه آثار سید علی صالحی ۳ دفتر
۲۵ مجموعه اشعار شمس لنگرودی ۲ دفتر
۲۴ مجموعه اشعار گلرخسار
۱۳ مجموعه اشعار شهریار ۲ دفتر
۳۵ مجموعه اشعار پابلو نرودا
۱۵ مجموعه اشعار رهی معیری
۳۶ مجموعه اشعار پل الوار
۱۶ مجموعه اشعار نصرت رحمانی
۳۷ مجموعه اشعار لویی آراگون
۱۷ مجموعه اشعار یدالله رویایی
۱۸ مجموعه اشعار حسین منزوی
۱ مجموعه اشعارم آزاد
۴۰ مجموعه اشعار نزار قبانی
۲۰ مجموعه اشعار اسماعیل شاهرودی
۲۱ مجموعه اشعار آنا آخماتوا
۲۱ مجموعه اشعار خسرو گلسرخی
۲۲ مجموعه اشعار بورخس
۳۸ مجموعه اشعار فدریکو گارسیا لورکا
۳۹ مجموعه اشعار شارل بودلر
۲۳ مجموعه اشعار لنگستون هیور
مؤسسه انتشارات نگاه
علی اسفندیاری، ملقب به نیما یوشیج، در سال ۱۲۷۶ در یوش از توابع مازندران به دنیا آمد.
با آنکه فقط ۶۲ سال روی کرۀ خاکی زندگی کرد، اما ظرف همین مدت نسبتاً کوتاه هم توانست دگرگونی‌های عظیمی در ساختار شعر فارسی پدید آورد که درخور توجه است؛ آن هم برای ساختارهای شعر فارسی که ابدی و حتی گاه مقدس به شمار می‌رفت.
همین جسارت و نوآوری اندیشه‌اش بود که درنهایت او را ملقب به پدر شعر نو کرد و تأثیر گسترده‌ای بر شاعران پس از خود گذاشت.
نیما ۱۲ ساله بود که به همراه خانواده‌اش راهی تهران شد تا در آنجا سکونت کند. او که نوجوانی درونگرا و گوشه‌گیر بود، نتوانست با محیط آموزشی آن روزگار ایران سازگار شود و درنتیجه چندان دل خوشی از مدرسه نداشت.
به همین خاطر به همراه یکی از دوستانش، بارها از مدرسه فرار کرد! اما نظام وفا معلمی بود که زندگی نیمای مدرسه گریز را تحت تأثیر قرار داد.
او این شاگرد چموش خود را تشویق به سرودن شعر کرد و در همین برهه بود که نیما با زبان فرانسه آشنا شد و سرایش شعر به سبک خراسانی را آغاز کرد.
پایان تحصیلات متوسطه نیما در مدرسۀ سن لویی، مصادف شد با اشتغال نیما در وزارت دارایی. شغلی که اصلاً با روحیۀ نیما سازگار نبود و پس از چندی آن را رها کرد و پیشه معلمی را برگزید.
سال ۱۳۰۰ خورشیدی، علی اسفندیاری نام خود را به نیما تغییر داد و نیما، به معنای کمان بزرگ، امضای شعرهای او شد.
امروزه اصطلاح شعر نیمایی، به سبکی از شعر اشاره دارد که محصول همین تحول سبکی است که نیما پدید آورندۀ آن بود و مانیفست شعر او از اساس با شعر سنتی رایج در ایران آن روزگار تفاوت‌های چشمگیری داشت.
تلگرام
واتساپ
کپی لینک