کتاب روزهای خارج از روال اثر کمال حسینیان توسط انتشارات چلچله منتشر شده است. قسمتی از متن کتاب بدین گونه است : آدما با اشیا مرتبط میشوند . مسخره به نظر میاد. عشق بین جاندار و جسم بی جان! ولی مهم اینه که من این میز و صندلی را دوست دارم . حتما به غیر از من کسان دیگه هم هستند که همین ها رو دوست داشته باشند. راستی اگه میز و صندلی حس و روح داشت، می تونست نسبت به تمام علاقه هایم احترام بذاره ؟یا همه دوستدارانش را پس می زد؟؟؟ اگه احترام می ذاشت که مثل آدمایی می شد که با احساس هم بازی می کنند و اگه همه رو رد می کرد، شبیه آدمای مغروری می شد که دور خودشون حصار کشیدند.مانند کوه یخ ، سرد و بی احساس. راستی در یک رابطه ناموفق و شکست خورده، آیا کسی که دل بسته مقصر هست یا طرف مقابل که چندین ابراز و احساسات را دیده و نتونسته به هیچکدوم جواب بده ؟
تلگرام
واتساپ
کپی لینک