کتاب صدام

بغداد، عراق - ۳۰ دسامبر ۲۰۰۶

گذاشت تا از گزند سرمای پیش از سپیده دم در امان بماند. این شب دسامبر یکی از سردترین شبهایی بود که سربازان آمریکایی تا آن زمان در عراق تجربه کرده بودند شش تای آنها در محوطه بیرون کاخ ایستاده بودند. کاخ که حین جنگ هدف بمباران هوایی قرار گرفته و آسیب دیده بود، به مکانی برای نگهداری پیرمرد محبوس تبدیل شده بود. سربازان در هوای باز شب می توانستند بخار نفس هایشان را ببینند. آنها تا بن دندان مسلح بودند جلیقه های ضخیم ضد گلوله پوشیده و کلاه های ایمنی مجهز به دوربینهای دید در شب بر سرشان گذاشته بودند. هر کدامشان به اندازه صدها گلوله مهمات جنگی همراه داشتند. آنها با دقت مشغول بررسی محیط اطرافشان شدند تا مطمئن شوند هیچ چیز غیر عادی ای وجود ندارد. شش سرباز دیگر پیرمرد محبوس را به بیرون ساختمان کاخ آوردند و او را سوار یک خودروی زرهی هاموی کردند که از مدتی پیش با موتور روشن در جا کار می کرد.

. Hunvee خودروی زرهی چند منظوره ای که کارخانه خودروسازی جنرال موتورز برای ارتش آمریکا ساخته است. از این خودروی دیزلی چهار چرخ هم به عنوان جیپ استفاده میشود هم آمبولانس و هم خودروی باری..

ويلخاها صبحة مستأصل و مأیوس را به خانه اش در روستای العوجه بازگرداندند. یکی از زنان خانواده ویلخا بعدها مدعی شد صبحه در خانه اش فریاد می زده: «من شیطان را در بدن خودم حمل میکنم این جنین تا همین جای کار پدر و برادرش را کشته و می خواهد تنها مرد خانواده باشد. صبحه به رغم بی ثباتی روحی و روانی، سرانجام پسربچه ای زیبا باهوش دلنشین و یک جورهایی تخس و بازیگوش به دنیا آورد. او اسمش را صدام گذاشت به معنای صدمه زننده یا اهل دعوا. صدام به احتمال زیاد در یک کلبه کاهگلی تک اتاقه شلوغ با کف خاکی و بدون برق و آب لوله کشی بزرگ شد. از آنجایی که پدر نداشت بچه های روستا بی رحمانه سر به سرش میگذاشتند و به او طعنه میزدند شایعه شده بود که پدرش هنگام سرقت کشته شده است.

صدام حتی از داشتن برادری بزرگتر که بتواند از او در برابر آزار و اذیتهای دیگران حفاظت کند، محروم بود. او مجبور بود تنهایی از کوچه پسکوچه های خاکی روستا عبور کند. می گویند موقع عبور از کوچه های روستا همیشه یک میله آهنی به دست داشت تا از خودش در برابر حملات احتمالی دفاع کند صدام به سرعت یاد گرفت در این دنیایی که قانون جنگل حاکم است چگونه میتوان زنده ماند و او خیلی زود تبدیل به چیزی شد که اعراب آن را «پسر کوچه ها» مینامند.

صدام تقریباً دوران کودکی نداشت. پدرخوانده اش مردی خشن و بی رحم بود که محلی ها اسم حسن دروغگو رویش گذاشته بودند. این مرد عادت داشت با لوله ای بزرگ که آن را در قیر مذاب فرو کرده بود به جان پسرخوانده وحشت زده اش بیفتد. حسن به صدام کودک ناسزا می گفت و او را «توله سگ» مینامید. هر زمان که صدام سعی می کرد از ضربات لوله حسن جاخالی دهد حسن به طرزی ترسناک می خندید. یکی از تحلیلگران سابق سیا با گفتن کلمات صدام در کودکی میخواست داستانی را درباره او آغاز کند اما بلافاصله فهمید چه اشتباهی کرده و این طور حرف خودش را تصحیح کرد البته با فرض این که بپذیریم او اصلاً زمانی کودک بوده..... صدام مجبور شد از همان آغاز زندگی برای بقا صرفاً بر ذکاوت و قدرت خودش تکیه کند