برای دریافت درست یک اثر ادبی، بیش و پیش از هر چیز نیازمندیم که رابطه‌ای معقول و صمیمانه با آن ایجاد کنیم. از آنجا که بسیاری از افق‌های رنگارنگ متن ادبی از بطن خود ماست که آفتابی می شود و بر ما سایه می‌اندازد؛ درک روشن و دقیق متن ادبی بدون پی ریزی این ارتباط نرم و مشتاقانه کاملا امکان پذیر نیست. می توان متن ادبی را همچون بسیاری از پدیده های عینی عالم خواند و دریافت و حتی لذت برد و یا طرد و انکار کرد اما این فقط نخستین گام در دریافت ساختار متن ادبی است. راه‌ها و گام‌های دیگری هم هست که باید رفت و برداشت تا شکوه و زیبایی متن ادبی را یافت و دریافت و آرام گرفت. به هر حال و در هر روی ناچاریم که نخست، متن را بخوانیم و بشناسیم و با روح اثر آشنا گردیم و سپس به نقد و داوری بنشینیم. نخستین قدم و مهم ترین اقدام برای آشنایی با متن ادبی زدودن فاصله زبانی آن است. تا زبان اثر را درست درنیابیم و بر پاره‌ای ویژگی‌های زبانی و بیانی چیره نگردیم راهی به درون نخواهیم داشت. هر متن ادبی، زبان ویژه خود را دارد.زبان بسیاری از آثار گاه ممکن است ساده و همه کس فهم باشد و گاه دارنده پاره ای لغات و اصطلاحات خاص که ناگزیر باید در حد توان آنها را خواند و شناخت.
تلگرام
واتساپ
کپی لینک