کتاب درباب زندگی پس از مرگ

من این افتخار را داشتم که الیزابت کوبلر راس را بشناسم. نه به خوبی برخی دیگر اما دست کم آن قدر که بدانم او یک پارادوکس است. برای مثال، طی دو سال گذشته وقتی سلامتی اش رو به افول گذاشته بود، سه مرتبه با من تماس گرفت؛ نه به این خاطر که بفهمد چه چیزی به او کمک میکند تا زنده بماند، بلکه به این جهت که میخواست بداند باید چه کند تا به خود کمک کند که زودتر بمیرد. او زندگی بر روی صندلی چرخدار را به آرامی نشستن در انتظار رسیدن مرگ میدانست که رنجی غیر قابل تحمل بود. او با عصبانیت از این که خود نتوانست زمان مرگش را تعیین کند، تا آخرین لحظه با خدا جنگید به نظر میرسید که حتی الیزابت نیز باید مراحل معروف مرگ و میر را طی کند. او الیزابت بود؛ جسور ،سرسخت با اراده محکم و مصمم برای همه چیز حتی مرگ خودش مرگ نه در مورد خودش و نه شخص دیگری الیزابت را نمیترساند با این حال مرگ تقریباً هر کسی را میترساند و این واقعیت چیزی است که الیزابت را در طول عمر خود به یکی از جنجالی ترین چهره های جامعه پزشکی تبدیل کرد. از میان چیزهای بسیاری که برای توصیف این زن باور نکردنی به ذهن می رسد، به نظر میرسد یک عبارت به بهترین شکل تمام زندگی...

مشغول به جمع آوری پرونده ها بودیم، هیچ یک از این کودکان مادر و پدر خود را ندیدند، زیرا آنها هنوز زنده بودند. عواملی که تعیین می کنند شما چه کسی را میبینید یکی این است که آن شخص باید پیش از شما در گذشته باشد حتی اگر شده فقط یک دقیقه و دیگری این که شما باید واقعاً او را دوست داشته باشید. داستان خانم شوارتز را برایتان تمام نکردم. او دو هفته پس از فوت پسرش درگذشت او را به خاک سپردند او یکی از بیماران بسیاری بود که داشتم و مطمئنم که اگر دوباره با من ملاقات نمی کرد، او را از یاد برده بودم. تقریباً ده ماه پس از مرگ و خاکسپاری او من به دردسر افتادم من همیشه مشکل دارم اما در آن زمان در دردسر بزرگتری افتاده بودم اوضاع سمینار من در مورد مرگ رو به بدتر شدن گذاشته بود. وزیری که با او کار کرده بودم و خیلی دوستش داشتم رفته بود وزیر جدید به شدت از تبلیغات آگاه بود و سمینار به یک دوره معتبر تبدیل شد. هر هفته باید در مورد همین چیزها صحبت میکردیم و این مانند برنامه معروف دوست یابی بود ارزشش را نداشت؛ مثل طولانی عمر کردن بود وقتی که دیگر ارزش زیستن ندارد این چیزی بود که من نبودم و فهمیدم تنها راه برای این که جلویش را بگیرم ترک فیزیکی دانشگاه است. طبیعتاً قلبم شکسته شد، زیرا واقعاً این کار را دوست داشتم اما نه به آن صورت بنابراین قهرمانانه این تصمیم را گرفتم من میخواهم دانشگاه شیکاگو را ترک کنم. امروز بلافاصله پس از سمینار مرگ تصمیم خود را اطلاع خواهم داد.»

مرگ این جنبه ی پیدا و پنهان هستی که در سرشت همه هست و باور هیچ کس نیست یک جست و جوگر است. او برای همیشه به دنبال ماست و سرانجام با یکدیگر ملاقات خواهیم کرد. هرگز کسی از جهان پس از مرگ بازنگشته است حقایق نهفته در مرگ برای همیشه چون رازی سربه مهر باقی خواهد ماند.

مرگ همچون آیینه ای است که زندگی را منعکس می کند. در نهایت همه ی ما آماده ی صلح با مرگ می شویم