مشرف الدين ( شرف الدين) مصلح بن عبدالله بن مشرف السعدی الشیرازی بزرگترین شاعری است که بعد از فردوسی در آسمان ادب فارسی درخشیده است و هنوز می درخشد در نام و نسب و تاریخ وفات این استاد بزرگ میان نویسندگان و مؤلفان قدیم اختلاف است و . و سرچشمه این اختلافها شهرت فراوان سعدی و افتادن نام بلندش در افواه خاص و عام است. اما بنابر آنچه از تحقیق در مأخذهای موثق بر می آید نام و نسب درست او همان است که در آغاز این مقال آمده است. تخلص «سعدی» به سبب انتساب این استاد سخن به سعد بن ابي بكر بن سعد بن زنگی است. تاریخ ولادت او را به قرینه سخن او در گلستان میتوان به تقریب در حدود سال ٦٠٦ هجری دانست. وی در شیراز در میان خاندانی که از عالمان دین بودند ولادت یافت از کودکی تحت تربیت پدر قرار گرفت و از هدایت و نصیحت او برخوردار گشت ولی در خردسالی یتیم شد و ظاهراً در حجر تربیت نیای مادری خود قرار گرفت و مقدمات دانشهای ادبی و شرعی را در شیراز آموخت و برای اتمام تحصیل به بغداد رفت و در مدرسه معروف نظامیه آن شهر به ادامه تحصیل پرداخت و در همین شهر بود که خدمت جمال الدين ابو الفرج عبد الرحمن جوزی مقتول بسال (٦٥٦) ملقب به «المحتسب» نواده ابو الفرج بن الجوزی را درك كرد. سعدی ازین بزرگ به عنوان «مربی» و «شیخ» یاد میکند و البته مراد سعدی از شیخ و مربی کسی است که وی را در دانشهای دینی و شرعی در کنف تربیت داشت نه در تصوف و على الظاهر باید سعدی در حدود بیست و چهار پنج سالگی خود خدمت این استاد را درک کرده باشد نعمت چنین تربیتی نسبت به سعدی برای چند تن از پیران عهد او از آن جمله برای شهاب الدین ابو حفص عمر بن محمد سهروردی (متوفی به سال (۶۳۲) حاصل شده و سعدی از صحبت و اقامت در خدمت او و استماع سخنان عارفانه اش بهره برده است.
تلگرام
واتساپ
کپی لینک