ادوارد پرسي ابتدا شخصيتها را خلق ميکند و درونمايه را به خورد آنها ميدهد. ديالوگ در تئاتر پرسي، لحظهبهلحظه هنري، روانشناختي، بهجا و درخور تأمل است. همهي زنان پرسي، به طرز ماهرانهاي از هم منفک شدهاند و طرحي از شخصيتهاي نمايشي را ارائه ميکنند که قابل قبول است. نمايشنامه حرکتي روان و آسان دارد و به آساني به هدف نهايي درامنويس منتج ميشود، اما نميتوان گفت که ابن اثر، نماشنامهاي ضدجنگ يا تفحصي ديگر در رگ و ريشههاي دشمني با زنان است. اما هيچيک از اين پيشبينيها درست نيست.
تلگرام
واتساپ
کپی لینک