- سازمانهای دولتی ( NGO ها) نهادهایی نوپا هستند که در جامعه مدنی پابه عرصه فعالیتهای اجتماعی گذاشته‌اند و به قلمرو حوزه عمومی تعلق دارند که خود بازنمای مدرنیته است. توسعه پایدار نیز مفهومی بالنسبه جدید است که از ربع آخر قرن میلادی گذشته و به دنبال بحرانهای زیست محیطی ناشی از آرمان چیرگی یافتن انسان بر طبیعیت مطرح شد و به تدریج به مثابه یک ضرورت تمدنی اهمیت و بایستگی پیدا کرد. فعالیت سازمانهای غیر دولتی در کنار تقویت جنبشهای زیست محیطی نظیر جنبش سبز و نیز تقویت فرآیندهای توسعه ای نوین خاصه توانمند سازی و تأمین مشارکتهای مردمی مفید ترین و در عین حال اجتناب ناپذیرترین رهیافت برای توسعه پایدار و از آن طریق نیل به دمکراسی و لیبرالیسم است. سازمانهای غیر دولتی سازمانهای خصوصی، غیر انتفاعی و خودگردان هستند که برای تأمین هدفهای گسترده ای در زمینه توسعه پایدار، محیط زیست، کاهش فقر، گسترش برابری، عدالت و دفاع از حقوق بشر فعالیت می کنند. این سازمانها شامل انواع جمعیت ها، انجمنها، کانونها و تشکلهای مردمی هستند که در جهت کاهش دردها و افزایش منابع فقرا و حفظ محیط زیست، تأمین خدمات اجتماعی و توسعه اجتماعی در سطوح محلی، ملی ، منطقه ای و بین المللی فعالیت می کنند و دامنه فعالیتهای آن ها از امور امدادی، رفاهی، مذهبی، فرهنگی و اجتماعی تا دفاع از حقوق بشر، توسعه علوم و فناوری و نیز حمایت از گروه های اجتماعی خاص از قبیل زنان، جوانان و اقلیتها را شامل می شود. نویسنده در پیشگفتار این اثر آورده است: خاستگاه تدوین این کتاب به انجام طرحی پژوهشی درباره NGO های ایرانی فعال در زمینه محیط زیست و توسعه کشاورزی و روستایی باز می گردد که به سفارش کمیته توسعه پایدر موسسه پژوهشهای برنامه ریزی و اقتصاد کشاورزی وزارت کشاورزی صورت پذیرفت. کنکاشی در معانی و دلالتهای مفاهیم اساسی، تاریخه سازمانهای غیر دولتی، ارزیابی هدفها و روند فعالیت سازمانهای غیر دولتی، نقش سازمانهای غیر دولتی در کاهش فقر و توسعه روستایی و کشاورزی، نقش سازمان های غیر دولتی در تأمین مشارکت، جهانی شدن ، سازمانهای غیر دولتی و توسعه پایدار از شش بخش این کتاب است.
