کتاب رمان نویسی به عنوان یک شغل

کتاب فرزند پروری به شیوه تراپلی کتاب بسیار ارزنده ای است که توسط ویوین نوریس و هلن رادول تألیف شده است و توسط روان شناسان فرهیخته، سرکار خانم تا را منصوری سرکار خانم پریسا رنجگر و جناب آقای بهنود ،بهمنش به زبانی شیوا و قابل فهم ترجمه شده است. در این کتاب فرزند پروری به شیوۀ تراپلی با مثالهای عملیاتی معرفی شده است. فرزندپروری به شیوه ترایلی از اوان کودکی از طریق ایجاد تعاملات سازنده و عمیق بین والدین و فرزندان زمینه رشد همه جانبه کودکان را در ابعاد شناختی هیجانی - اجتماعی و جسمانی فراهم می کند. اغلب والدین این سؤال را مطرح میکنند که چگونه میتوانیم ارتباط مناسب و سرشار از شادی با فرزندانمان داشته باشیم و محیط امنی را برای او فراهم کنیم؟ تراپلی به عنوان یک روش بازی درمانی والد محور به والدین کمک می کند که پایگاه امنی برای کودکان باشند و به آنان بیاموزند که چگونه هیجاناتشان را کنترل کنند چگونه احساساتشان را مدیریت کنند و چگونه به حل مسائل اینجا و اکنون بپردازند تراپلی نه تنها پیوند صمیمی و احساس تعلق بین والد کودک ایجاد میکند بلکه بستری مناسب برای رشد مغز فراهم میکند. مزیت مهم دیگر تراپلی ترمیم سبکهای دلبستگی ناایمن از طریق

میان شما رد و بدل میشود وقتی نوپای شما آغاز به کاوش اطراف می کنند نیاز به لمسی دارد که او را از نظر فیزیکی از خطر محفوظ بدارد. او راه رفتن را یاد گرفته و کشف جهان را آغاز کرده و اینها ممکن است او را به خطر بیندازند. نوپای کنجکاو معمولاً علاقه مند به بالا رفتن، دویدن و رفتن به داخل چیزها است نیاز او به کاوش هیچ محدودیتی نمی شناسد. او برای آگاهی از خطرهای احتمالی بسیار کوچک است، بنابراین کار شماست که او را امن نگه دارید ممکن است او را بلند کنید و از خطر دور کنید یا روی پاهای خود بنشانید گاهی لازم است دست او را بگیرید. این گونه لمس در واقع کاربردی و واضح است و به او کمک می کند احساس کند شخصی بزرگتر و عاقل تر از او هست که همه چیز را امن نگه می دارد. بنابراین می تواند آسوده باشد و کودکی کند.

با بزرگتر شدن کودک لمس همچنان بخشی مهم و طبیعی رابطه شما باقی می ماند. کودک برای آموزش دوچرخه سواری، نیاز به حمایت فیزیکی شما دارد تا در حین امتحان کردن این کار جدید در حفظ تعادل به او کمک کنید.

لمس میتواند بسیار پروراننده باشد و برای کودک حمایت عاطفی فراهم کند. گریه کردن بر شانه دیگری بهتر از گریه کردن در تنهایی است. گفته میشود که لمس اولین زبان ماست و حتی قبل از اینکه ببینیم ببوییم بچشیم یا بشنویم دیگران و خودمان را از طریق لمس تجربه میکنیم. لمس در شکل گیری پیوند هیجانی با دیگران امری حیاتی است. همچنین به ما کمک میکند با سختی ها کنار بیاییم و سازگار شویم. چرا که لمس مهربانانه و امن میتواند کاهنده استرس و آرام کننده باشد لمس، برای مثال آغوشی امن میتواند حتی احساسهای افسردگی و اضطراب را کاهش دهد.