- بار هستی تفکر و جستجو درباره‌ی زندگی انسان و تنهایی اش در جهان است، جهانی که در حقیقت دامی بیش نیست و بشر پر از غرور و سرگردان، گرفتار در ریسمان‌‌های به‌هم‌تنیده‌ی آن، در تلاش است. چگونه بار هستی را به دوش می‌کشیم؟ آیا سنگینی بار، هول‌انگیز و سبکی آن دل‌پذیر است؟ هر چقدر بار سنگین‌تر باشد، زندگی ما حقیقتر است، در عوض، نبود آن سبب سبک‌تر شدن انسان حتی از هوا می‌شود، تا جایی که به پرواز درآید، از زمین و انسان زمینی دور گردد و به‌شکل موجودی نیمه‌واقعی درآید و حرکاتش آزاد و بی‌معنا شود. برداشت فلسفی و زبان نافذ کتاب،از همان آغاز خواننده را با مسائل آغازین هستی بشر روبه رو می کند و به تفکر وامی دارد ...اگرچه شخصیت های کتاب واقعی نیستند،از انسان های واقعی،بهتر درک و احساس می شوند.کوندرا در توصیف قهرمانان خود می نویسد:«شخصیت های رمانی که نوشته ام،امکانات خود من هستند که تحقق نیافته اند.بدین سبب تمام آنان را هم دوست دارم و هم هراسانمن می کنند.آنان هر کدام از مرزی گذر کرده اند که من فقط آن را دور زده ام.آن چه مرا مجذوب می کند،مرزی است که از آن گذشته ام- مرزی که فراسوی آن خویشتن من وجود ندارد.» کلودروا نویسنده ی مشهور فرانسوی،رمان کوندرا را«کتابی عظیم»توصیف می کند که چشم به آینده ی بشر دارد و می نویسد:«در بهشت رمان نویسان بزرگ،هنری جیمز- با اندکی حسادت - رمان همکار چک را ورق می زند و سر را به علامت تادیید تکان می دهد.»
