کتاب یوهان کرویف نوبت من

دوستی هلندی دارم که در ترجمه ی این کتاب بی تاثیر نبود. اگر نیاز به درک فرهنگ هلندی داشتم و یا درگیر نوع تلفظ یکی از آن اسامی عجیب و غریب میشدم، بلافاصله سراغش میرفتم منهای تشکری که لازم است میخواهم نقل قولی از طرف او بکنم یکبار گفت: ما در هلند دو نوع حقیقت داریم حقیقت عادی و حقیقت کرویفی بعد توضیح داد که یوهان کرویف چهره ای واقعی تر در هلند دارد یک مرد موفق که خیلی هم متواضع و بی نقص نبود و مردم شهرهای مختلف ممکن است به دلایل مختلفی خیلی هم از او دل خوشی نداشته باشند مثلا این که او هرگز جرات نکرد مربی تیم ملی هلند شود. البته خود او در همین کتاب میگوید سال ۱۹۹۰ میخواست هدایت تیم ملی را به دست بگیرد که فدارسیون این کار را انجام نداد، اما بعضی در آمستردام می گویند او بیشتر کاتالانی شد تا نارنجی منظور از حقیقت کرویفی این است که او آن قدر به خودش و راهکارهایش مطمئن بود که همیشه همه چیز را از زاویه دید خودش نگاه میکرد و حقیقت هر چیزی که بود مرغ یوهان یک پا داشت ولی بعد دوستم با لبخندی گفت: خب اون یوهان کرویف بود حق داشت که به خودش اعتماد داشته باشه

راست می گفت یوهان هم فوتبالیست بی نظیری بود که مثل یک بالرین در زمین چمن سبز میرقصید و هم وقتی مربی شد فوتبال را به جلو هدایت کرد. تمام چیزی که در چند سال اخیر از بارسلونا دیده ایم میراث تفکرات او بوده است. پس گاهی باید قبول کرد وقتی افراد از زمان خود جلوتر هستند حتی در جوامع مترقی امروزی هم به سختی درک میشوند.

دهم، کور بسیار مصم بود و به من گفت کل این کارو از سرت بیرون کن، قبول کن که پول زیادی از دست دادی و برو سراغ کاری که توش خوبی به اندازه کافی بد بود اما بدتر از همه چیز جوزپ لوئیز نونیز بود. در سال ۱۹۷۸ رئيس بارسلونا شد و بلافاصله به من حقه زد. برای سال ها باشگاه های اسپانیایی مالیات بازیکنان را پرداخت میکردند در نقطه ای قانون تغییر کرد و همه مجبور شدند با بازنگری مالیات پرداخت کنند باشگاه اعلام کرد که مسئولیت تمام بازیکنان را قبول می کند - غیر از من چون در حال ترک بارسلونا بودم، نونیز از پرداخت مالیات من سرباز زد، حتی با وجود این که این پولی بود که در باشگاه بدست آورده بودم. چون به بقیه بازیکنان برای فصل جدید نیاز داشت مشکل آنها را حل کرد، اما من قرار نبود آنجا باشم، پس مجبور بودم خودم گلیم خود را از آب بیرون بکشم.

هیچ نظری ندارم در آن دوران چقدر پول از دست دادم، هیچ نظری، بیشترش از دست رفت. در مارس ۱۹۷۹ آپارتمانمان ضبط شد و مجبور شدیم وسایل را جمع و آنجا را ترک کنیم یکی از روزنامه ها مطلبی زد که در آن ادعا کرده بود ۶ میلیون دلار از دست داده ام اما نمیدانم تا چه حد درست است فقط امروز میدانم که پول بسیار زیادی بود.

خیلی زود خودم را جمع و جور کردم خیلی سخت نبود چون هرگز به پول اهمیتی نداده ام پدر همسرم همیشه کارهای مالی را انجام داده است. بعد از این که در سال ۲۰۰۸ از دنیا رفت مجبور شدم خودم برای اولین بار بعد از ۳۰ سال وارد بانک شوم. حتی نمی دانستم در کدام بانک حساب دارم همیشه از حساب و کتابهای تجارت دوری کرده ام.

حتی اگر همین حالا از من بپرسید که چقدر پول دارم نمیتوانم بگویم هیچ نظری ندارم اگر مشکلی دارید بگویید در آن دنیا زندگی نمیکنم به من تعلق ندارد. بعد از اولین خراب کاری ام هرگز سرمایه گذاری دیگری نکردم نه حتی یک آپارتمان یا یک قطعه زمین هیچ چیز میدانم پولی دارم که سالهاست در بانک است، اما هیچ نظری ندارم چقدر از آن کم شده یا چقدر سود به آن تعلق گرفته این روزها برادر زاده ام به امور مالی و بانکی رسیدگی میکند و اگر چیزی باشد که باید از آن باخبر شوم به من می گوید.