کتاب دانش شادی بخش

این کتاب شاید به بیش از یک پیش گفتار نیاز دارد و در نهایت هم کماکان باز جایی برای این تردید وجود دارد که آیا کسی که تجربه همانندی نداشته میتواند از راه پیشگفتارها به تجربه ی این کتاب نزدیک شود؟ چنین مینماید که به زبان بادی نوشته شده که یخ و برف را آب می کند روحیه های بالا بیقراری کشاکش و آب و هوای اردیبهشت ماه را در خود دارد و بی درنگ به همان اندازه یادآور نزدیک بودن زمستان پیروزی بر زمستانی که در راه است باید فرارسد و یا شاید دیگر از راه رسیده است. قدر شناسی بیگسست از درودیوار فرومی ریزد، گویی چیزی که از همه نامنتظره تر بوده روی داده است - قدرشناسی از بهبودی - چرا که بهبودی نامنتظره ترین بود دانش سعادت آمیز یعنی عیش و نوش روحی که با بردباری در برابر فشاری هراس انگیز و دراز مدت ایستادگی کرده است - با شکیبایی به شدت و با سختی با خونسردی بدون سرفرود آوردن اما از این گذشته بدون امید - و اکنون امید امید به تندرستی و سرمستی بهبودی ناگهان به آن یورش برده است. آیا شگفت آور است که در این روند بسی چیزهای غیر منطقی و ابلهانه روشن میشوند بسی لطافت و نازک طبعی ای شادی بخش که حتی برای مسائلی بر باد میرود که پوسته ی زبر و تیغ داری دارند و برای نوازش و . . .

در حقیقت آنان نیازمند صلح از بیرون هستند، زیرا در درون خود به اندازه ی کافی بیقراری و کار دارند. در این دوره ها رشوه خواری و خیانت به اوج خود میرسد چراکه عشق به «من» به تازگی کشف شده اکنون بسیار توانمندتر از عشق به سرزمین پدری کهن و از حال و روز رفته است که تا حد مرگ جار زده شده است و نیاز به دست یافتن به میزانی از امنیت از فراز و نشیبهای دهشت بار بخت حتی دستان پاک گوهرتر را بی درنگ پس از آنکه هر فرد قدرتمند و دارایی نشان دهد که آماده ی ریختن طلا در آنهاست باز میکند. دیگر به سختی آینده ی امنی باقی مانده، همه برای امروز زندگی میکنند و این حالت جان بازی را برای تمامی فریب کاران آسان میکند.

زیرا همه به خود اجازه میدهند تا تنها برای امروز فریب خورند و تطميع شوند و آینده و فضیلت را برای خود نگاه دارند. افراد - که به راستی در - و - برای - خود فی نفسه و بالنفسه وجود دارند - همان طور که به خوبی میدانیم بیش از قطب متضادشان، یعنی مردمان گله برای لحظه ارزش قائل اند زیرا خود را به اندازه آینده پیش بینی ناپذیر میپندارند از این گذشته دوست دارند به اشخاص اهل خشونت بپیوندند زیرا خود توانایی پیش بردن کارها و داشتن دانسته هایی را در خود میبینند که توده ی مردمان نه میفهمند و نه میبخشند در حالی که فرد خودکامه یا سزار حقوق فرد را حتی در زیاده روی هایش در می یابد و به دفاع از اخلاقیت خصوصی دلاورانه تر و برانگیختن آن علاقه ی شخصی دارد چرا که در باره ی خویش به همان سان میاندیشد که یک بار ناپلئون به شیوه ی دیرینه ی خود آن را گفته یک اشتباه دستوری عمدی در زبان آلمانی محاوره ای diese wahren An-und Fur-sich's - an und fur sich در و برای خود گونه ای طفره رفتن است اما هگل میان «در خود گاه «بالقوه»، «تلویحاً»، گاه نزدیک به en soi سارتر و برای خود گاه «جداگانه» گاه «برای خودآگاهی خود در و برای خود به معنای آنچه به خود تحقق بخشیده و آنرا باز می شناسد تفاوت قائل میشود.

بی خردی و خردستیزی شیفتگی چیزی است که گونه ی همه جایی به وجودش در گونه ی پاک نهاد نفرت میورزد به ویژه هنگامی که این شیفتگی در جهت اهدافی رهبری میشود که ارزششان بسیار خیال انگیز و اختیاری مینماید مردم از کسانی که در برابر شیفتگی شکم سر فرد می آورند آزرده میشود اما دست کم گیرایی و جذابیتی را که نقش خودکامه را در این نمونه ها ایفا میکند میفهمد ولی نمی تواند بفهمد چگونه کسی تندرستی و احترامش را به خاطر شیفتگی نسبت به شناخت و دانش و معرفت به خطر اندازد. سلیقه ی گونه ی عالی تر به استثناها گرایش دارد به چیزهایی که پشت بیشتر مردمان را می لرزاند و در ظاهر خالی از شیرینی است.