زادۀ پنجم نوامبر ۱۹۴۳ در فورت شرایدن ایالت ایلینوی. شپارد در زمینه‌های متفاوت هنری همچون نمایش‌نامه‌نویسی، نوشتن داستان کوتاه، کارگردانی و بازیگری فعالیت داشته است و نوشتن بیش از چهل نمایش‌نامه در طول فعالیت هنری، پرونده پرباری برای او فراهم آورده است.

نخستین‌بار در سال ۱۹۷۱ بود که نمایش‌نامه دهان کابوی، نام شپارد را بر سر زبان‌ها انداخت و یکی از نمایش‌نامه‌های شپارد با عنوان کودک مدفون توانست در سال ۱۹۷۹ جایزۀ پولیتزر را برای او به ارمغان آورد.

شپارد کار خود را در اوایل دهۀ ۱۹۶۰ در تئاتر آف-آف برادوی در نیویورک آغاز کرد و در اواخر همان دهه به سینما راه یافت که از آن جمله باید به مشارکتش در نوشتن فیلمنامۀ زابریسکی پوینت (۱۹۷۰) برای میکل‌آنجلو آنتونیونی یاد کرد.

نخستین نقش‌آفرینی‌اش در فیلم روزهای بهشت (۱۹۷۸) ترنس مالیک بود و مرحوم هنری ماس (۲۰۰۰) از موفق‌ترین نمایشنامه‌هایی است که خود او روی صحنه برده است.

شاید بتوان آثار شپارد را بر صحنه آوردن و نمایش هرج و مرج حاکم بر زندگی انسان معاصر دانست. نگاه این نویسنده به انسان، به‌مثابه فردی جهان‌وطن است.

آن روح شکستۀ موجود در آثار شپارد و آن جهان‌وطنی شخصیت‌هایش، سبب شده تا منتقدان، از آثارش تأویلی جهانی داشته باشند.