کتاب آب برای فیل ها

تنها سه نفر زیر سایبان قرمز و سفید ساندویچ فروشی مانده بودند: گردی ، من و آشپز. من و گردی سر یک میز چوبی کهنه نشسته بودیم و رو به روی هر کداممان یک همبرگر در بشقابهای فرو رفته حلبی بود آشپز پشت پیشخان بود و با لبه کاردک تاوه شیرینی پزی اش را می تراشید. او چند لحظه پیش زیر تاوه را خاموش کرده؛ اما بــوی روغن هنوز باقی بود. محوطه - که چند لحظه پیش پر از آدم بود - خالی شده بود و تنها چند کارگر و گروه کوچکی از مردان که منتظر بودند به چادر دختر کرایه ای بروند مانده بودند. آنان با حالتی عصبی به اطراف نگاه میکردند کلاه هایشان را تا پایین کشیده بودند و دستهایشان را تا ته در جیب هایشان فرو کرده بودند. به نظر نمی رسید ناامید باشند. بار ابارا با جاذبه های بی نظیرش جایی در پشت چادر چشم به راه آنان بود. بقیه اهالی - که عمو آل به آنان کارگر می گفت - قبلاً از چادر حیوانات رد شده و به چادر بزرگ که موسیقی دیوانه وار آن را لرزه در آورده بود، رفته بودند. گروه موسیقی مثل همیشه یکی از آهنگهای گوش خراشش را می نواخت. تمام نتهای آن را حفظ بودم - آخرین قسمت نمایش ویژه اجرا شده بود و لوتی پایین می آمد. ٤ ی بندباز از روی طنابش به گردی خیره شدم و سعی کردم بفهمم چه میگوید. او نگاهی به اطراف انداخت

سرانجام آن را بلند میکند کف پایش برجسته و تیره است، خط قرمزی در لبه آن دیده می شود. بی درنگ آن را به زمین می گذارم. می گویم: «این اسب می لنگه.» مار لنا دستش را بر روی دهانش میکوبد و می گوید: «وای، خدا جان»
اگوست میگوید: «چی؟ اون چی؟
می گویم می لنگه وقتی که بافتای همبند بین سم و استخون بند سوم پای اسب از
هم جدا میشن و استخون پا به طرف کف سم می چرخه این اتفاق می افته.»
لطفاً به زبون ساده بگو خطرناکه؟
به مارلنا نگاه میکنم که هنوز دستش جلوی دهانش است و می گویم: «بله»
میتونی معالجش کنی؟»
می تونیم بخوابونیمش و یه کاری کنیم که روی پاهاش واینسه فقط علف خشک
بهش بدین و غلات هم نباید بخوره و کار هم نکنه
میتونی معالجش کنی؟
مکث میکنم به سرعت نگاهی به مارلنا می اندازم. «گمان نکنم.»
آگوست به ستاره نقره ای خیره میشود و نفسش را از میان گونه های باد کرده اش
بیرون می دهد.
صدایی از پشت سرمان می غرد: «خب خب خب به گمانم این همون دکتر تازه کار حیوونای ماست.»

عموال که شلوار چهارخانه سیاه و سفید و جلیقه زرشکی به تن دارد به سوی ما می آید. عصایی در دست دارد که نوکش نقره ای است و با هر قدم آن را محکم تاب می دهد. چند نفر پشت او پخش و پلا هستند.
جلوی من می ایستد و با خوشرویی میپرسد: خب چه خبرا؟ مشکل اسبو حل کردی؟
من میگویم: «نه اون قدرها.»

آب برای فیلها رمانی به یاد ماندنی متمایز و گیرا است که به زیبایی نگاشته شده و ماجرای عاشق و معشوق نگون بختی است. که در حدود سال ۱۹۳۲ در سیرکی در آمریکا رخ میدهد. ژاکوب جانکوسکی که به تازگی پدر و مادرش را از دست داده و سرگردان است به قطاری که در حال عبور است می برد و وارد جهانی از موجودات عجیب و انسانهایی کلاهبردار می شود - دیدنی ترین سیرک برادران بنزینی در روی زمین - یک سیرک سیار درجه دو که سعی میکند از بحران بزرگ جان سالم به در برده در شهرهای مختلف توقفهای یک شبه میکند. مسئولیت مراقبت از حیوانات سیرک به عهده ژاکوب که دانشجوی دامداری بود و چیزی نمانده بود مدرک تحصیلی اش را بگیرد گذاشته میشود. او در آنجا با مارلنا، ستاره زیبای سوارکاری آشنا میشود که همسر آگوست مربی پر جذبه اما حقه باز حیوانات است. او با رزی هم آشنا می شود؛ فیلی که به نظر میرسد چیزی نمیتوان به او تعلیم داد اما ژاکوب راهی برای نزدیک شدن به او پیدا میکند. زمان و مکان در آب برای فیلها به نحو بی نظیری توصیف شده اند. این رمان ماجرای عشق بین عاشق و معشوق است.