کتاب وجود در نسبیت و تصوف

چندگاهی است که در ایران شاهد مطالعات بینارشته ای میان ادبیات کلاسیک و دانشهای نوین هستیم اهمیت این گونه مطالعات آنگاه ضروری تر مینماید که بدانیم بازخوانی و بررسی ادبیات کلاسیک هر کشوری با توجه به این دانشها به گشوده شدن دریچه های جدیدی برای ادراک بهتر آن می انجامد. رایج ترین رویکرد بینارشته ای به ادبیات در ایران مطالعات روان شناختی آثار ادبی است بزرگ علوی جزء اولین کسانی بود که چنین کاری کرد. پس از او افراد بسیاری به پدید آوردن آثاری با رویکرد روان شناختی به ادبیات پرداختند؛ اما بررسی ادبیات و اقوال و آراء بزرگان تصوف که متأثر از کتابهای مقدس هستند با توجه به یافته های علم فیزیک، بسیار جدیدتر و متأخرتر از رویکردهای روان شناختی است. به همین دلیل پژوهشهای اندکی درباره میزان و چگونگی انطباق اقوال مذکور با دستاوردهای علم فیزیک به زبان فارسی تألیف یا ترجمه شده است. کتاب پیش رو یکی از آثاری است که با بهره گرفتن از کلیت نظریه نسبیت آلبرت اینشتین به بررسی مفهوم وجود...

اندیشمندان جهانی نقطه عطف تاریخ جوامع بشری هستند و افکار جدید آنان که باعث تغییر مفهوم مقدس منفی گرایی رایج شد، باقی می ماند. آنان همواره قربانی این منفی گرایی بودند و آنگاه که مریدانشان سعی کردند پرچم آنان را به دست گیرند غالباً دچار شکست شدند؛ مانند تجربه استالین بعد از مرگ لنین و شهادت علی (ع) به خاطر بر دوش گرفتن پرچم محمد (ص) و شکست گروه چگوارا در بولیوی و ناتوانی شاگردان مسیح (ع) از ایجاد یک دولت مسیحی و ضعف و تجزیه ملی گراهای سوری پس از اعدام انطون سعاده. چرا نمی توانیم پرچم این اندیشمندان را بر دوش بگیریم؟ چرا نمی توانیم از عقیده بر حق آنان دفاع کنیم؟ آنان دارای حالت های فردی بودند و بر این حالت باقی خواهند ماند. ما نمی توانیم آنان را از این حالت های فردی و این حالتها را از آنان جدا کنیم. آنان بر حالتی باقی ماندند که همچون خورشید میدرخشد؛ گاهی از نورشان روشنی میگیریم و گاهی در تاریکی فرومی رویم نمی توان میان جسم و فکر این افراد تفاوت قائل شد. این ویژگی مشترک میان آنهاست این افراد از افکار خود جدا نمی شوند. نمی توان محمد (ص) را از اسلام و کمونیسم را از چگوارا و مارکس و عشق را از مسیح (ع) و حق را از علی (ع) و تصوف را از بایزید و قیام را از حلاج و تمدن را از گیلگمش و عدالت را از حمورابی جدا کرد. در عدالت ملتی همچون ملت حمورابی دیده نشد؛ 

چندگاهی است که در ایران شاهد مطالعات بینارشته ای میان ادبیات کلاسیک و دانش های نوین هستیم اهمیت این گونه مطالعات آنگاه ضروری تر می نماید که بدانیم بازخوانی و بررسی ادبیات کلاسیک هر کشوری با توجه به این دانشها به گشوده شدن دریچه های جدیدی برای ادراک بهتر آن می انجامد. رایج ترین رویکرد بینارشته ای به ادبیات در ایران مطالعات روان شناختی آثار ادبی است. بزرگ علوی جوه اولین کسانی بود که چنین کاری کرد. پس از او، افراد بسیاری به پدید آوردن آثاری با رویکرد روان شناختی به ادبیات پرداختند؛ اما بررسی ادبیات و اقوال و آراء بزرگان تصوف که متاثر از کتابهای مقدس هستند. با توجه به یافته های علم فیزیک بسیار جدیدتر و متأخر تر از رویکردهای روان شناختی است. به همین دلیل پژوهش های اندکی درباره میزان و چگونگی انطباق اقوال مذکور با دستاوردهای علم فیزیک به زبان فارسی تألیف یا ترجمه شده است. کتاب پیش رو یکی از آثاری است که با بهره گرفتن از کلیت نظریه نسبیت آلبرت اینشتین به بررسی مفهوم وجود هستی و ماهیت آن در اسطوره ها قصص موجود در کتاب مقدس و قرآن کریم و نیز اقوال عرفانی اسلامی پرداخته است.