کتاب با او برو

ساعت شش صبح است. کمتر از نیم ساعت دیگر کشیک جدید می رسد. همه ماکارونها را خوردیم فردا یک کیلو به وزنم اضافه خواهد شد، اما اهمیتی ندارد ماکارونها خیلی خوشمزه بودند. آتش نشان جوان در پایان شب چندین بار دستگاه اکسیژن را خالی کرده و ما را واداشته بود تا دوباره آن را پر کنیم نهایتاً خیلی پایدار نیست.

دختران روز کار باید بر تخت بیمار نظارت کنند. و نظارت بر درجه حرارت برای جلوگیری از آب شدن پنیری که چند متر دورتر بود. من در کنار او نشسته ام گیوم رفت داروهای ضروری را تهیه کند. او بی حرکت است. قفسه سینه اش با ضرباهنگ تنفس او به طور منظم بالا و پایین میرود میبینم که انگشت سبابه اش را تکان میدهد. همین حرکت را چندبار انجام میدهد انگشتش می لرزد و به سختی روی ملافه جابه جا می شود اما متوجه شدم که علامت سوال را نقاشی کرد. او میخواهد بداند چه اتفاقی می افتد.

صدای مرا میشنوی؟ اگر صدای مرا میشنوی با انگشتت دوبار بر روی تخت بزن

انگشت سبابه اش دو بار تکان می خورد. دوبار به معنی «بله» و یک بار به معنی «نه» است.»

اسم من ژولیت تولدانو است من پرستار بخش احیا (مراقبت های ویژه) هستم میتوانید چشمهایتان را باز کنید؟ (نه) درد ناستان رومئو و ژولیت است و گویی سرنوشتانان با هم گره خورده است ولی در این داستان مسئولیت به هم رسیدن با خودشان است خودشان هستند که باید با صور از همه مشکلات و مواقع موجود به

یکدیگر برسند. رومئو آتشنشان است. یک قهرمان که هر روز جلس را برای بخت بسیار حک بر اساد أو صحين صخره ای مستحکم است؛ ولی نه به آن اندازه که از سقوط از صفه علم ما خیلی های ساده در ببرد. هر چند شانس آورد و بر درختی سقوط کرد.

ژولیت پرستار است. از آن پرستارانی که کارشان بسیار فراتر از مراقبت فیزیکی از سیماران است. او به وضعیت روحی افرادی که از آنها مراقبت میکند بسیار توجه دارد. ژولیت توجهی را که مریک زندگی اش لوران از او دریغ میکنند متوجه بیمارانش کرده است. حالا رومئو و ژولینی که از زندگی بازمانده اند باید هر آن گونه که میتوانند به هم برسد. آنها در پی اتفاقاتی که در این داستان پیش رویشان قرار میگیرد. از این حقیقت آگاه می شوند که خوشبختی نگریستن به جایی نیست که از آن می آییم بلکه در نظر گرفتن هدفمان است.

انيس لودیک با مهارتی مثال زدنی که در او سراغ داریم شخصیتهایی واقعی را ترسیم کرده است. شخصیت هایی که مثل همه ما زندگی ای آمیخته با امید و نامیدی دارند. بی دلیل نیست که سومین کتاب این نویسنده تا این اندازه موفق بوده است.

عشقی که در آن احترام نباشد عشق نیست  و فرار از آن نه تنها شکست نیست

بزرگ ترین پیروزی زندگی استدارید؟ (بله)

ناستان رومئو و ژولیت است و گویی سرنوشتانان با هم گره خورده است ولی در این داستان مسئولیت به هم رسیدن با خودشان است خودشان هستند که باید با صور از همه مشکلات و مواقع موجود به یکدیگر برسند. رومئو آتشنشان است. یک قهرمان که هر روز جلس را برای بخت بسیار حک بر اساد أو صحين صخره ای مستحکم است؛ ولی نه به آن اندازه که از سقوط از صفه علم ما خیلی های ساده در ببرد. هر چند شانس آورد و بر درختی سقوط کرد.

ژولیت پرستار است. از آن پرستارانی که کارشان بسیار فراتر از مراقبت فیزیکی از سیماران است. او به وضعیت روحی افرادی که از آنها مراقبت میکند بسیار توجه دارد. ژولیت توجهی را که مریک زندگی اش لوران از او دریغ میکنند متوجه بیمارانش کرده است. حالا رومئو و ژولینی که از زندگی بازمانده اند باید هر آن گونه که میتوانند به هم برسد. آنها در پی اتفاقاتی که در این داستان پیش رویشان قرار میگیرد. از این حقیقت آگاه می شوند که خوشبختی نگریستن به جایی نیست که از آن می آییم بلکه در نظر گرفتن هدفمان است.

انيس لودیک با مهارتی مثال زدنی که در او سراغ داریم شخصیتهایی واقعی را ترسیم کرده است. شخصیت هایی که مثل همه ما زندگی ای آمیخته با امید و نامیدی دارند. بی دلیل نیست که سومین کتاب این نویسنده تا این اندازه موفق بوده است.

عشقی که در آن احترام نباشد عشق نیست و فرار از آن نه تنها شکست نیست

بزرگ ترین پیروزی زندگی است