کتاب Gaddafi\'s Harem، روایتی است تلخ و تکان‌دهنده، از سرگذشت دختری نوجوان که فقط 15 سال دارد. نام این دختر، «ثریا» است و در مدرسه‌ای در شهر «سرت» لیبی درس می‌خواند، دانش‌آموزی شاد و پرانرژی با رویاهایی بزرگ برای آینده‌ای نامعلوم. می‌خواست در آینده پزشک شود اما دست بیرحم روزگار، سرنوشت دیگری را برایش رقم زد. یک روز، در مدرسه، مدیر با هیجان به دانش‌آموزان خبر داد که «معمر قذافی» قصد بازدید از مدرسه آنها را دارد. به همین‌دلیل او و چند دانش‌آموز دیگر را انتخاب کرد تا به استقبال او بروند. هر کدام از دانش‌آموزان دسته‌گل‌هایی در دست داشتند که به هنگام ورود به او تقدیم کنند. در هنگام بازدید، زیبایی ثریا نظر قذافی را به خود جلب کرد و به هنگام گرفتن گل از او، دستش را روی سرش کشید. دستی که زندگی این دختر نوجوان را برای همیشه تغییر داد. زیرا این کار قذافی، نشانه‌ی این بود که دختر مورد نظر را انتخاب کرده‌است. مدتی بعد، ثریا به باب‌العزیز، کاخ مجلل قذافی در نزدیکی طرابلس فراخوانده شد ...
بخش دوم کتاب حرمسرای قذافی، روایتگر کسانی است که حاضر شده‌اند درباره جنایت‌های قذافی صحبت کنند زیرا حتی حرف زدن از این موضوع، برای آنها، یک تابوی بزرگ محسوب می‌شد.
کتاب Gaddafi\'s Harem نوشته‌ی «آنیک کوژان»، درواقع از دوبخش تشکیل شده‌است. بخش اول شامل 11 فصل است و روایت ثریا 15 ساله است که مورد آزار و اذیت‌های شدید جنسی قرار میگیرد و در واقع نخستین زنی است که ماجراهای پشت پرده‌ی حکومت دیکتاتور لیبی را برای خبرنگاری خارجی تعریف میکند. او، تنها یکی از ده‌ها دختری است که قربانی سوءاستفاده‌های جنسی قذافی قرار گرفته‌است. بخش دوم کتاب حرمسرای قذافی، شامل 9 فصل است و روایت دیگر قربانی‌های قائداعظم است و سرنوشت ثریا در کنار دیگر قربانیان با نام‌های خدیجه و لیلا، قرار میگیرد.
کتاب حرمسرای قذافی به سرعت توانست پرفروش‌ترین کتاب فرانسه شود و جایزه «باشگاه بین‌المللی مطبوعات» را از آن خود کند. مدت زیادی از چاپ کتاب نگذشت که در سراسر دنیا کتاب به زبان‌های مختلف ترجمه شد و رازهای جدیدی را از جنایت‌های قذافی برای همه آشکار کرد.
میتوان گفت کوژان با نوشتن کتاب Gaddafi\'s Harem ، صدای ثریا و زنانی را که سرگذشتشان مشابه اوست، به تمام دنیا رساند. زنانی که به دلیل فرهنگ‌های سنتی جامعه، محکوم به سکوت بودند و باید با این سکوت تلخ به زندگی غم‌انگیز خود ادامه می‌دادند.
مجله‌ی خبری پابلیشرز ویکلی دربارهی کتاب می‌گوید:« این کتاب هشداری آگاه‌کننده است دربارهی هزینه‌هایی که افراد زیر سلطه‌ی رژیم توتالیتر باید بپردازند.» روزنامه‌ی آلمانی «دی‌ولت» نیز دربارهی کتاب می‌گوید: «غرب مسحور زنان آمازونی قذافی بود. غربی‌ها نمی‌دانستند که پشت دیوارهای بلند کاخ قذافی، چه خشونت‌های وحشتناکی علیه زنان در جریان است. بدون شک این کتاب یک دستاورد بزرگ ژورنالیستی است.» همچنین، هفته‌نامه‌ی فرانسوی اکسپرس دربارهی کتاب می‌نویسد: «کتاب حرمسرای قذافی از سوءاستفاده‌های جنسی قذافی طی بیش از چهاردهه حکمرانی‌اش پرده برداشته‌است. کوژان صفحه به صفحه، اسم‌ها و چهره‌هایشان را به دنیا معرفی میکند و به قربانیان، صدایی برای حرف‌زدن می‌دهد.»
«آنیک کوژان» (Annick Cojean)، خبرنگار فرانسوی مجله «لوموند» و یکی از تحسین‌برانگیزترین روزنامه‌نگاران فرانسه است. او رئیس کمیته‌ی «جایزه آلبرت لوندره» است که معادل فرانسوی «جایزه پولتیزر» است. «کوژان» تاکنون علاوه بر کسب جایزه‌ی بزرگ «باشگاه بین‌المللی مطبوعات»، برای کتاب «حرمسرای قذافی» Gaddafi\'s Harem، توانسته است جایزه «آلبرت لوندره» را برای کتاب «عرصه‌ها» از آن خود کند. علاوه براین، آنیک کوژان چندین کتاب دیگر نیز نوشته‌است که از بین آنها می توان به کتاب «مارک ریبود» (Marc Riboud) اشاره کرد.
در سال 2011، آنیک کوژان، اقدام به نوشتن یک مقاله‌ی تکان‌دهنده با عنوان «برده‌ی جنسی قذافی» کرد. این مقاله شامل حرف‌های ثریای 22 ساله است که سال‌ها در اسارت قذافی بوده‌است. در سال 2012، کوژان برای ادامه‌ی تحقیقات به لیبی میرود تا داستان زنان دیگری را که قربانی حکومت دیکتاتوری قذافی بودند، به طور کامل‌تری جمع‌آوری کند. داستان‌هایی که حتی گفتن آنها در لیبی، بزرگ‌ترین تابو محسوب می‌شد.
تلگرام
واتساپ
کپی لینک