کتاب یک فیلم یک جهان 25 سوسپیریا

سوسپیریای داریو آرجنتو که یکی از شناخته شده ترین نمونه های ژانر وحشت اروپایی قرن بیستم در جهان به شمار می رود شاعرانه برآشوبنده و چشمگیر است. عوامل بصری سحر آمیز با حاشیه صوتی پراگرسیو راک بی وقفه فیلم تلاقی کرده اند تا تماشاگر را در همان گرداب حسی کنترل ناپذیری بیندازند که قهرمان فیلم سوزی بنیون هنرجوی آمریکایی رقص باله در آن گرفتار شده کابوس باروک آرجنتو شهرت کالتی یافته که همچنان چهل سال پس از اکران اولیه اش در نقدهای ستایش آمیز مشهود است. از نگاه اکثر منتقدان سوسپیریانه فقط شاهکار کارگردان که اوج و غایت ژانر وحشت ایتالیایی است. همان طوری که جو باب بریگز اشاره کرده سوسپیریا برباد رفته ژانر وحشت ایتالیایی است. [۱] سوسپیریا مرتباً در فهرست بهترین فیلم های ژانر وحشت تمام دورانها ظاهر میشود و مجله های ویلج ویس و امپایر آن را در فهرست بزرگ ترین فیلم های تاریخ سینما قرار داده اند. سوسپیریا برای بسیاری از طرفدارانش عموماً مترادف با ژانر وحشت اروپایی است و خود آرجنتو ۱ شاخه ای از موسیقی راک که اواسط دهه ۱۹۶۰ در انگلستان شکل گرفت و اوج محبوبیتش دهه ۱۹۷۰ بود. لازم به ذکر است که تمام پانوشت ها از مترجم است.

 اسم تامس دکوئینسی مترادف است با رمانتیسم پرتب و تاب و متأثر از مواد که شاخصه مشهورترین اثرش اعترافات یک تریاک خور انگلیسی، است. [۳۱] کتاب با شرح موبه موی تو همات افسارگسیخته ای که اعتیاد خود دکوئینسی به افیون امکان آن را فراهم کرده بود موفقیت سریعی برای نویسنده اش به همراه آورد و او را همردیف دوستانش، ساموئل کولریج و ویلیام وردزورث، در مقام یکی از به یادماندنی ترین نویسندگان قرن نوزدهم انگلستان نشاند. کتاب بعدی،اش ناله هایی از اعماق که اثری است میان شعر و نثر بیش از آن که ثبت و ضبط مو به موی خیالات ناشی از مواد باشد، آنها را مبنای سبکی درخشان و قوی قرار میدهد یکی از مقاله های این کتاب لوانا و بانوهای اندوه ما است که دکوئینسی در آن ماتر سوسپیریوم بانوی آه های ما ماتر لاکریما روم بانوی اشکهای ما و ماتر تنبراروم بانوی ظلمت های ما را معرفی کرد که سه مونس برای لوانا، الهه رومی زایش بودند. با در نظر گرفتن شدت و هم انگیزی کیفیت های صوتی تصویری مخصوصاً در سوسپیریا و دوزخ تحلیل رابطه بین اثر دکوئینسی و فیلم آرجنتو طبیعتاً باید به این سمت حرکت کند که اولی منبع ادبی) اسطوره شناسی را برای شکل گیری این سه گانه ژانر وحشت پایه ریزی می کند. اماری ترادا در مقاله اش «تجربه یک زندگی تباه شده د کوئینسی فراتر از بدترین (۲۰۰۹) توضیح میدهد که ناله هایی از اعماق د کوئینسی مراقبه ای است پیرامون آسیب روانی که با مرگ خواهرش الیزابت به او وارد شد ترادا در بحث خود میگوید اگر از این زاویه نگاه کنیم، اثر د کوئینسی در این باره است که چه اتفاقی می افتد وقتی ذهن چیزی را درک میکند که هیچ کس نباید قادر به درکش باشد. [۳۲] اگر این دیدگاه را به بستر فیلم آرجنتو ببریم، راه های کاملاً جدیدی برای بررسی رابطه بین دکوئینسی و آرجنتو باز میکند، 

سوسپیریا شاهکار داریو آرجنتو و یکی از جسورانه ترین تجربه گرایانه ترین و زیباترین فیلمهایی است که تاکنون در ژانر وحشت ساخته شده است. این کتاب بررسی میکند که چگونه سوسپیریا نور صدا و تاریخ سینما را در هم میکند تا یکی از نفس گیرترین نمونه های فیلم ژانر وحشت مدرن را خلق کند. این فیلم همان قدر مفتون کننده است که به غایت توضیح ناپذیر ترفند آرجنتو دعوت به تجربه حسی سوسپیریا است نه درک آن بر اساس عقل و منطق و به همان شکلی که هست و همین مسئله است که افسون مداوم سوسپیریا را با قدرت استمرار بخشیده