کتاب استفاده از همدلی بی وقفه در روابط درمانی

این کتاب برای جستجوگران این حوزه نوشته شده است. ما درمانگران پر مشغله هستیم مراجعان زیادی را میبینیم در رویدادهای آموزشی شرکت می کنیم نظارت کننده ایم یا نظارت دریافت میکنیم من دوست دارم بگویم که برای خواندن همه کتابها وقت دارم اما واقعاً این طور نیست. من کتابهایی را دوست دارم که بتوانم آنها را مرور کنم و بدون نیاز به اختصاص چند ساعت در روز به آنها تکه های مفید و مورد نیاز خودم را بردارم.

امیدوارم که این کتاب دقیقاً همان چیزی باشد که درمانگران واقعاً به آن نیاز دارند منبعی مختصر و دقیق امیدوارم این کتاب بتواند بدون اتلاف وقت ارزشمندی که در اختیار دارید مطالب سودمندی را به شما ارائه بدهد. هدف اصلی من این است که با گشودن قلب شما بتوانم مغزتان را قلقلک بیایید با این حقیقت روبرو شویم که به عنوان یک درمانگر (متخصص) مشغول به فعالیت در حرفه ی سلامت روان همه ی ما مراجعانی داریم که کار کردن با آنها سخت تر از دیگر افراد است. برخی از مراجعان برای باورها و شخصیت خودمان چالش برانگیزتر هستند.

درک خود به عنوان فردی دوست داشتنی و دارای اعتماد به نفس، مستقیماً تحت تأثير كيفيت مراقبت دلبستگی ای است که در مسیر رشدی مان تجربه می کنیم. چارچوب دلبستگی لنزی است که از طریق آن خود و دیگران را در بستر جهان میبینیم چه ما خودمان را به طور کلی دوست داشتنی، شایسته توانا ببینیم یا نه به هر حال چارچوب دلبستگی اثر خود را می گذارد. این همان چیزی است که باعث میشود دیگران را قابل اعتماد و امن یا برعکس نا امن غیر قابل اعتماد و دارای انگیزه های پنهان ببینیم. چارچوب دلبستگی مان چه ایمن باشد چه ناایمن مستقیماً بر توانایی ما در تنظیم هیجاناتمان نیز تأثیر گذار است چرا که هیجانات از طریق سیستم عصبی هدایت می شوند چگونگی تنظیم هیجانات، به طور واضحی نشان دهنده پاسخ های رفتاری ما به شکل ستیز گریز یا میخکوب شدن ارزیابی خطر توسط سیستم عصبی است. این پاسخ ها به راهبردهای مقابله ای غالب ما مجموعه رفتارهایی که برای جستجو یا حفظ ارتباط با دیگران و یا اجتناب از آنها بکار میگیریم که شکل دهنده سبک دلبستگی مان است گسترش می یابند.

دلبستگی همچنین بر پاسخهای عاطفی و رفتار ما اثر می گذارد. سیگنالهای دلبستگی از طریق آمیگدال بخش بقایی مغز طراحی می شوند. داشتن قلب شکسته فقط از نظر فلسفی وحشتناک نیست. مغز فیزیکی نیز به ما می گوید که این تجربه ای دردناک است به همین دلیل است که توجه به پاسخهای هیجانی مراجعان بسیار مهم است. ما نیاز داریم که با مراجعان خود مطابق با سطحی که مغز آنها پریشانی را تجربه می کند کار کنیم تا بیشترین تغییر ایجاد شود.

علاوه بر این ارائه توضیح منطقی به مراجعان در مورد اینکه اشکال کار از کجاست معمولاً برای ایجاد تغییرات پایدار کافی نیست؛

همدلی و همدردی اغلب به صورت مترادف به کار می روند و به نظر می رسد سردرگمی زیادی در درک تفاوت بین این دو اصطلاح وجود دارد. یکی از دلایل اصلی این سردرگمی می تواند ناشی از این واقعیت باشد که فرهنگ لغتهای مختلف این دو اصطلاح را متفاوت تعریف می کنند. به نظر میرسد تعاریف بسته به این که فرهنگ لغت از کدام کشور است و اینکه آیا این یک تعریف پزشکی در مقابل یک تعریف فرهنگی، تعریف آمریکایی در برابر تعریف بریتانیایی است یا نه. متفاوت باشد. بیشتر نظریه هایی که توضیح مقاومت در روان شناسی یا مشاوره می پردازند. مقاومت مراجع را به عنوان عدم تمایل به رشد یا تغییر رفتارشان در درمان با عدم تمایل به دریافت نظرات از درمانگر تصور می کنند. ایجاد یک اتحاد درمانی قوی با زوج ها می تواند برای درمانگران چالش برانگیز باشد. گاهی اوقات یکی از طرفین کاملا باز و آسیب پذیر و آماده برای تغییر می آید در حالی که دیگری غوطه ور در «مقاومت» و سرزنش است. برخی از درمانگران ممکن است در تله ای بیفتند که با یکی از زوجی همدلی کنند در حالی که به آسیب شناسی یا قضاوت دیگری می پردازند. در این کتاب راهکارهایی برای گرفتار نشدن درمانگران و مشاوران در این تله ها ارائه میشود..