کتاب کوچک برای داستان نویسی

(هسته اصلی داستان نویسی و نویسندگی،مناسب بالای15)

من فکر می کنم این کتاب را باید به همه ی نوجوان ها و حتی جوان هایی که می خواهند راه نوشتن را یاد بگیرند هدیه داد نمی گویم معجزه می کند، اما یاد می دهد که چه طور با صبوری و قدم به قدم نوشتن را یاد بگیریم کتاب های زیادی درباره ی داستان و داستان نویسی نوشته شده اند، اما مطمئن نیستم آنها هم همین شوق و علاقه به نوشتن را در خواننده به وجود بیاورند. چون کسی که این را نوشته در هر قدم راهی را پیدا می کند تا سختی های نوشتن با شیرینی طی شوند.

او خواننده اش را دست کم نمی گیرد طوری حرف می زند که انگار شما دست به قلم نشسته اید روبه رویش و منتظرید حرفش تمام شود تا نوشتن را شروع کنید او را چندان هم دست بالا نمی گیرد که از نکته های ریز غافل شود و به عهده ی مخاطب بگذاردشان با زبانی خوش یک علاقه مند تازه کار را به راه نوشتن می آورد و یکی درمیان او را تمرین می دهد تا این شوق به راحتی از دست نرود. تنبلی های نوشتن را می داند سر به هوایی های یک تازه کار را می شناسد و سعی می کند با ترفند هم که شده او را رام نوشتن کند. کتاب کوچک برای داستان نویسی شوخ طبع است و با حوصله اما اگر بخواهید «زبل بازی» دربیاورید، مچتان را می گیرد نمی خواهد به اصطلاح یادتان بدهد که بتوانید سری توی سرها در بیاورید. مهمترین چیزها را ساده و کامل اما فشرده برایتان می گوید از پیدا کردن سوژه تا پایان داستان از سیر تا پیاز اما برای نوشتن این کتاب نمی خواهد نویسنده های یک شکل تولید کند برای همین هر مسئله را به شکل های مختلف و با مثالهای متفاوت توضیح می دهد. خودش را درگیر سبک ها و گونه های نوشتن نمی کند از چیزهایی که یاد می گیرید می توانید برای سوژه ها و مدل های گوناگون استفاده کنید، زیرا اینجا نوشتن مهم است و شوق نوشتن البته به گفته ی نویسنده باید جنمش را هم داشته باشید تا از شما داستان نویس دربیاید.

تقسیم و جذر و توان راحت تر است انگار تصمیم با خودتان! اما بدانید که در طول داستان همه اش با انتخاب روبه رویید؛ انتخاب مسیر داستان مثل همین داستان این که مادر به پدر بگوید یا نه؟ ماجرای تعقیب و گریز باشد یا نباشد؟ پدر باشد یا مادر؟ عمه خانم چی؟ عمه خانم باشد یا نباشد؟ آپارتمان عمه خانم چسبیده به آپارتمان آنها باشد یا نباشد؟ مهران با اتوبوس برود یا پیاده؟ آنها او را کجا گیر بیندازند؟

اصلا گیر بیندازند یا نه؟ و هزار تا امکان انتخاب دیگر اما ملاک انتخابهای ما چیست؟

آنجا که باد میوزد

منظورم آن نیست که دنبال باد راه بیفتیم برویم منظورم این است که باید دنبال یک جهت نما گشت یا قطب نمای داستانی یا هر چیزی که به ما کمک کند مسیرمان را انتخاب کنیم همیشه هم کمک نیست گاهی اجبار است؛ یعنی ناچاریم مسیری را انتخاب کنیم که به بن بست نخوریم به بیراهه نرویم به جایی نرسیم که اصلاً از اول هم قرار نبود برسیم به این چیز که مسیر حرکتمان را در داستان مشخص می کند میگویند طرح داستان نویسنده برای آن که گیج نشود و مسیر داستانش را گم نکند مجبور است برای داستانش طرح داشته باشد. این طرح که میگویم بیشتر شبیه نقشه است تا قطب نما آن قضیه ی بادنما و قطب نما را فراموش کنید برای رد گم کنی بود طرح شبیه نقشه ی راه است. در طرح داستان تقریبا همه چیز مشخص شده همه چیز این که کدام مسیر را باید انتخاب کنید. این که اگر از آن طرف بروید به کجا میخورید و الی آخر درست شبیه نقشه ای که معمارها برای ساختن خانه روی کاغذ میکشند. اگر نقشه ی معمارها را دیده باشید که بعید میدانیم شما چیکار دارید به نقشه ی معمارها؟! ولی مثال است دیگر دست کم از آن مثال انتخاب عدد پنج رقمی که بهتر است دیده اید که همه چیز خانه در آن کاملاً معلوم است. مثلاً معلوم است در ورودی کجاست، پله ها...

با این کتاب دنبال پز دادن نباشید. مثلاً اگر میخواهید یک خروار اصطلاح قلمیه سلمیه ی داستان نویسی را توی مشتتان داشته باشید که پس فردا هر جا پیش سر و همسر غریبه و آشنا، همکلاسی و همسایه پسرخاله و دختر خاله قیف بیایید بهتر است از اول قید این کتاب کوچک را بزنید چون ته این کتاب تازه اگر جنمش را داشته باشید، از شما «داستان» در می آید نه اصطلاحات قلمبه سلمبه ی داستانی