کتاب زبان اصلی تهوع زبان ما

ژان پل سارتر

زادۀ بیست‎و‎یکمین روز ژوئن ۱۹۰۵ در پاریس. سارتر را می‎توان از تأثیرگذارترین فیلسوفان، منتقدان، نویسندگان و فعالین سیاسی سدۀ بیستم دانست. در کتاب کلمات که زندگی‎نامۀ کودکی‎اش، به قلم خود اوست، اشاره شده که سارتر تا ۱۰ سالگی، بیشتر خانه‌نشین بود و ارتباط بسیار کمی با مردم داشت. این کودکِ تیزهوش و در عین حال گوشه‎گیر، در میان انبوهی از کتاب‌ها پرورش یافت.

در حوزه‌های نمایش‌نامه‌ نویسی، فیلم‌نامه نویسی و روزنامه‌نگاری فعالیت داشته است و یکی از افراد تاثیرگذار ادبیات فرانسه بشمار می‌آید.

پدر او نظامی بود و در سنین کودکی پدرش را از دست داد. پس از مرگ پدرش، به همراه مادر نزد پدربزرگ خود که معلم زبان آلمانی بود رفتند. در سال‌های کودکی خواندن و نوشتن به زبان آلمانی و فرانسوی را آموخت.

در سال ۱۹۲۲ دیپلم گرفت. تحصیل در دانش‎سرای عالی پاریس به همراه پل نیزان، دوست و یار غار او، در رشته آموزگاری از تأثیرگذارترین ادوار زندگی اوست. در همین دوره بود که سارتر به همراه نیزان، دست به انتشار مجله‌ای در دانش‎سرا زد.

در کودکی بینایی چشم راست خود را بدلیل آب‌مروارید از دست داد و در ۱۹۷۳ بینایی خود را کاملا از دست داد و دیگر قادر به نوشتن نبود.

انسان محکوم به آزادی است. این جمله چکیده و عصارۀ نحلۀ فکری سارتر است. او به آزادی بنیادی انسان، اعتقاد داشت و این اعتقاد فلسفی را در رمان تأثیرگذارش، یعنی تهوع، و همچنین کتاب هستی و نیستی، تشریح کرده است.

اعتقاد به باورهای چپ، بخش دیگری از حیات فکری اوست. همچنین در سال ۱۹۶۴، نوبل ادبی به سارتر رسید، جایزه‌ای که سارتر از پذیرش آن سر باز زد. او در نامه‌ای به آکادمی نوبل نوشت که نمی‌خواهد نامش در میان برندگان این جایزه قرار گیرد. او تمایلی نداشت که نامش با سازمانی مرتبط شود.

ژان پل سارتر در سال ۱۹۸۰ درگذشت. خاکسترش در مون‌پارناس در فرانسه به خاک سپرده شده است.

اگزیستانسیالیسم و اصالت بشر، هستی و نیستی، ادبیات چیست؟، دست‌های آلوده، شیطان و خدا، کار از کار گذشت، مرده‌های بی‎کفن و دفن و خلوتگاه عناوین تعدادی از آثار اوست.