کتاب آزمون سایکوپات شمیز،رقعی،دیدآور

سایکوپاتی وضعیتی در سلامت روان است که با رفتار ضد اجتماعی مداوم ناتوانی در هم دلی و پشیمانی و ویژگیهای برجسته در اولویت قرار دادن نامحدود خود مشخص می شود. در طول تاریخ از مفاهیم مختلفی برای سایکوپاتی استفاده شده است که فقط تا حدی هم پوشانی دارند و گاهی اوقات حتا ممکن است متناقض باشند.

اگرچه هیچ سازمان روان پزشکی یا روان شناختی تشخیصی با عنوان «سایکوپاتی» را تأیید نکرده است که خود گویای پیچیدگی خاص این اختلال و شباهت بسیاری از نشانه های آن به برخی ویژگیهای رفتاری افراد غیر سایکوپات در شرایط روحی متفاوت است ، ارزیابی مشخصات سایکوپاتی به طور گسترده در محیطهای قضایی در برخی کشورها مورد استفاده قرار می گیرد و پی آمدهای مهمی برای افراد دارد مطالعه ی سایکوپاتی زمینه ی تحقیقاتی فعال و به روزی است. این مفهوم هم چنین از سوی عموم مردم مطبوعات عامه پسند و در شخصیت پردازیهای داستانی استفاده میشود در حالی که واژه ی کوتاه شده ی «روانی» اغلب مورد استفاده ی رایج در رسانه های عمومی برای احمق»، «دیوانه» و «بیمار روانی»

به کار می رود تفاوتی اساسی میان روان پریشی و سایکوپاتی وجود دارد. رابرت هیره از پیشگامان مطالعه در خصوص سایکوپاتها، آنها را در ابعاد فردی این چنین توصیف میکند سایکوپاتها شکارچیان اجتماعی هستند که افراد قرار گرفته در مسیر زندگی شان را از درون محسور دستکاری و بی رحمانه زیر و رو میکنند و رد وسیعی از قلب های شکسته انتظارات برآورده نکرده و دستهای خالی به جا می گذارند. آنها هیچ وجدان و احساسی در مورد دیگران ندارند هر آن چه بخواهند خود خواهانه به دست می آورند

این داستانی در مورد جنون است که طی دیداری عجیب در کافه کاستا در محدوده ی بلومزبری، مرکز لندن، آغاز میشود به دلیل نزدیکی مؤسسه ی عصب شناسی کالج دانشگاه لندن به کافه کاستا، متخصصان مغز و اعصاب ترجیح می دادند در آن جا قرار بگذارند؛ و حالا یکی از آنها در خیابان ساوت همپتون ایستاده بود و با هشیاری کامل به من نگاه میکرد نامش دبورا تالمی بود. او روزهایش را در آزمایشگاه می گذراند و هیچ علاقه ای به ملاقات با خبرنگارها در کافه نداشت و نمیخواست خودش را در حجمه ای از رازهای گیج کننده ببیند. این بار کسی را همراه خودش آورده بود. استادی جوان و قد بلند با ته ریش آنها نشستند.

گفت: «من دبورا هستم.»

گفتم: «من جانم.»

مرد گفت: «من هم جیمزم.»

گفتم: «بسیار خب، آوردیدش؟»

دبورا سرش را به حالت تأیید تکان داد با طمئنینه بسته ای را روی میز هل داد. بازش کردم و در دستم چرخاندم. گفتم: «خیلی قشنگه!»

ماه ژوییه ی گذشته دبورا بسته ی پستی عجیبی دریافت کرد که در قفسه ی اتاقش گذاشت بسته از گوتنبرگ سوئد ارسال شده بود روی پاکت حباب دار نوشته بود...

گفتم: «راستش...»

گفت و گوهایم با لوی شاند داگلاس ها فستدر جلساتم با پیتر و لی لی و مکاتبات الکترونیکی بعد از آن را برایش بازگو کردم وقتی تمام شد نگاهی به من انداخت و گفت: این همان بود؟»

گفتم: «آره! نویسنده - به گفته ی ها فستدر - یه جورهایی مشنگ بود. همه دنبال قطعه ی گم شده ی پازل بودند و قطعه ی گم شده همین بود.»

گفت: «آهان!»

با نا امیدی نگاه کرد.

گفتم: «اما نا امید کننده نیست. نمی بینی؟ باورنکردنیه خیلی جالبه برات عجیب نیست که به خاطر ذهن این مرد چه اقداماتی انجام شده؟ ظاهراً دنیای عقلانی یا همون دنیای شما، حوضچه ایه که مغز پیتر سنگ تند و تیزی درون آن پرتاب کرده و همه طرف موج های عجیب و غریبی راه افتاده.»

فکر این موضوع ناگهان مرا به هیجان آورد دیوانگی پیتر نورد لوند تأثیر بسزایی در جهان داشت. این امر باعث بررسی منطقی فعالیت اقتصادی و منجر به تشکیل نوعی انجمن شد. نخبگان مختلف و پراکنده در قاره ها به همین دلیل دچار توهم توطئه پارانوئید و خودشیفتگی شده بودند. آنها در وبلاگ و تالارهای گفت وگو شروع به ملاقات یکدیگر کردند و ساعتها به بحث و گفت و گو پرداختند و شروع به ارائه ی نظریه های توطئه در مورد سازمانهای در سایه ی مسیحی و غیره کردند. یکی از آنها سعی داشت در کافه کاستا با من دیدار کند من برای حل معما به سمت سوئد پرواز کردم و چندین اتفاق دیگر.

من به مغز پر اضطراب و جنون خودم فکر میکردم آیا موتور زندگی قدرتمندتر از منطق من بود؟ یاد روان شناسانی افتادم که میگفتند سایکوپاتها باعث انحراف جهان شده اند. منظور این بود آنها مدعی اند که جامعه تجلی نوعی جنون خاص است.

ناگهان جنون در همه جا پدیدار شد و من مصمم شدم که درباره ی تأثیر آن بر نحوه ی تکامل جامعه بیشتر بدانم همیشه بر این باور بودم که جامعه اساساً یک چیز منطقی است اما اگر این طور نباشد چه؟ اگر جامعه بر پایه ی جنون ساخته شده

ماه ژوییه ی گذشته دبورا بسته ی پستی عجیبی دریافت کرد که در قفسه ی اتاقش گذاشت. بسته از گوتنبرگ سوئد ارسال شده بود روی پاکت حباب دار نوشته بود «وقتی برگشتم برایت بیش تر توضیح خواهم دادا فرستنده نامی از خود به جا نگذاشته بود.

بسته حاوی یک کتاب چهل و دو صفحه ای بود که بیست و یک صفحه ی آن یکی در میان - کاملاً خالی بود و تقریباً همه ی ساختار آن - کاغذ، تصاویر، و طراحی حروف - به نظر بسیار گران تمام شده بود جلدی ظریف با تصویری و هم انگیز از دو دست بدون کالبد که در حال طراحی یکدیگر بودند. دبورا گفت آن طراحی دست اثر موریس کرنلیس اشر است.

نام نویسنده جو کی (احتمالاً به یوزف کا در زمان محاکمه ی کافکا و یا آناگرام بازی با حروف جوک اشاره داشت و عنوان کتاب بودن یا نبودن بود که می توانست ایهامی از رساله ی بودن و نبودن ژان پل سارتر در سال ۱۹۴۳ باشد.

.... هیچ سرنخی وجود نداشت.... .... اگر حل این معما از توان دانشگاهیان خارج بود. شاید باید آن را با فردی با قاطعیت بیشتر مانند کارآگاهی خصوصی یا یک خبرنگار در میان می گذاشتند. دبورا شروع به پرس وجو کرد تا ببیند خبرنگار سرسخت و کنجکاوی هست که به رمزگشایی این راز بپردازد؟ سپس دوست دبورا جیمز، گفت: «جان رانسن چه طوره؟»