کتاب ایوت وسه داستان کوتاه بازگشت ،رهاشده مهراندیش

گی دو موپاسان (۱۸۹۳ - ۱۸۵۰) با اینکه نخستین سالهای عمر کوتاه خود را در کانون خانواده ای از هم گسیخته در شهرستان گذراند در اوان جوانی شیفته ادبیات شد و پس از اقامت در پاریس توانست رفته رفته با چهره های پرآوازه ادبی عصر خویش از جمله گوستاو فلوبر و امیل زولا طرح دوستی بریزد و با حضور در محافل ادبی و خواندن دست نوشته های خویش تحسین همگان را برانگیزد. فلوبر اولین کسی بود که پس از کشف استعداد نویسندگی در وجود موپاسان رابطه بسیار صمیمانه ای با او برقرار کرد ابتدا راه و رسم نویسندگی را چنانکه شایسته بود به شاگرد و مرید خود که بیست و نه سال از او کوچک تر بود آموخت و سپس امکانات همکاری اش را به عنوان وقایع نگار در چند روزنامه معروف آن روزگار نظیر Le Gaulois La Nation و Gil Blas فراهم کرد موپاسان با پشتکار و تلاش بی وقفه توانست تنها در طول یک دهه علاوه بر درج ده ها مقاله در مطبوعات افزون بر سیصد قصه و داستان کوتاه به رشته تحریر در آورد و از شهرت و موقعیت اجتماعی درخور توجهی برخوردار شود.

تقسیم بندی آثار داستانی موپاسان

موپاسان به مقتضای حرفه نویسندگی در مطبوعات فضای محدودی برای نگارش داستانهای خود در روزنامه ها در اختیار داشت و لذا نمی توانست از حد مشخص شده که معمولاً بین دو تا چهار ستون روزنامه بود، فراتر رود. او با استعداد...

مثل هر چیزی که به ما عرضه میکنند نباید بخریم! آنجا میرویم پی عشق و خوش گذرانی، ولی یادت باشد کسی چیزی را تحمیل نمی کند، نه به شما و نه به هیچ کس دیگری بیرون آمدنش هم آزاد است هر وقت دیدی اوضاع پس است

بزن به چاک

سه سالی میشود که در منطقه اتوال زندگی میکند ناحیه جالبی نیست و درهای خانه اش را هم به روی هر کس و ناکسی از هر ناکجا آبادی باز گذاشته. مطمئن باش اینهایی که میگویم میآیند تا در پاریس استعدادهای مختلف نابهنجار و مجرمانه شان را امتحان کنند.

یک روز خیلی اتفاقی پایم به خانه اش باز شد چطوری؟ اصلا یادم نمی آید. فقط میدانم رفتم خانه اش مثل هر خانه دیگری که میرویم داخل چون می دانیم قرار است خوش بگذرد چون زنان ساده اند و مردان بویی از شرافت نبرده اند. من جهان یاغیها با ظاهر متنوعش را دوست دارم تمام غریبه ها تمام اشراف تمام کسانی که لقب دارند تمام غریبه ها و همراهانشان همه را دوست دارم به جز جاسوسها همه با مطرح کردن افتخاراتشان درباره اصل و نسب خود حرف میزنند از روی هیچ و پوچ به گذشته شان اشاره میکنند از روی همه چیز زندگیشان را تعریف میکنند بزرگتر از دهانشان حرف میزنند دروغ می گویند گنگ اند مثل ورق بازی خطرناک اند مثل نام هایشان غلط اندازند شجاع هستند چون باید اینگونه باشند مثل قاتلانی که جز با گرفتن جان قربانیانشان نمیتوانند آنها را از بین ببرند مگر با افشای زندگی شان به هر حال این هم زندگی اشرافی طبقه احمق ها است من واقعاً تحسینشان میکنم برایم جالب است دقیق بررسی شان میکنم و سعی میکنم بشناسمشان وقتی به حرفهایشان گوش میدهم کلی لذت می برم معمولاً خوب حرف میزنند درست برعکس بقیه فرانسوی ها اصلاً یکنواخت نیستند زنانشان اغلب خوشگلاند البته کمی شیطنت عجیبی در خود دارند گویی از زندگی قبلی خود در جایی کم وبیش شبیه زندان رازی به همراه دارند در کل چشمهای بینظیری دارند و موهایشان را با هیچ چیز

کی دو موپاسان (۱۸۹۳-۱۸۵۰) نویسنده فرانسوی قرن نوزدهم توانست با نگارش قریب سیصد داستان کوتاه شکل جدیدی از داستان نویسی را بیافریند موپاسان نگاهی دقیق ولی بدبینانه به جامعه عصر خویش دارد و واقعیات تلخ را با زبانی طنز آمیز بیان میکند در آثار او، راویان مرد با اینکه غالبا نگاهی محقرانه به زنان دارند و آنان را عموماً قریب کار می پندارند دلشان در گرو آنهاست و وجودشان را در زندگی خود به عنوان یک نیاز حس می کنند.

ایوت اولین داستان از مجموعه ای به همین نام است که در ۱۸۸۴ منتشر شد. مارکیز اباردی مادر دختر زیبایی به نام ایوت تصمیم دارد پای دختر بی تجربه اش را به محفل خود باز کند که تنی چند از مردان برجسته و ثروتمند جامعه در آن آمد و شد دارند. ژان دو سروینی یکی از این مردها سخت دلباخته این دختر میشود ولی میخواهد که او به لحاظ برخورداری از مرتبه اجتماعی پایین تر، فقط در حد یک معشوقه برایش نقش ایفا کند. ایوت برخلاف میل مادر در مقابل اغواگری های این مرد مقاومت می کند.