کتاب نوشتن تاریخ در عصر جهانی شدن ثالث

کتاب حاضر پژوهشی کوتاه در مورد موضوعی کلان یعنی نگارش تاریخ در عصر نوین جهانی است. دلیلم برای نگارش آن این بود که باور دارم دو عامل مهم چشم انداز تاریخی را در مسیر دگرگونی قرار داده است یکی این که نظریه های اجتماعی و فرهنگی ای که از دهه ۱۹۵۰ موجی در تاریخ نگاری ایجاد کرده بودند اکنون از اعتبار افتاده اند و موجب سردرگمی تاریخ نگاران برای نگارش آینده تاریخ شده اند؛ و دیگر آن که در این حالت مسئله جهانی شدن همچون کلافی سردرگم هر قدمی برای تعیین مسیر تاریخ یا معنابخشی به گذشته را به بیراهه میکشاند. حال آیا نظریه جدید جهانی شدن به پشتیبانی تاریخ بر خواهد خاست یا این که همه مدعیان دیگر را کنار خواهد زد و جهان را به پذیرش الگوی مدرن شدن غربی ناگزیر خواهد کرد؟ با وجود رونق مداوم شرح حال نویسی چهره های نامی و نگارش کتاب ها درباره جنگهای بزرگ تاریخ دستخوش بحرانی شده است که صرفاً به کمبود بودجه های دانشگاهی محدود نمیشود تاریخ به درد چه میخورد؟ پرسش سمجی است که پاسخ به آن در عمل بسیار دشوار است گاهی پاسخ به ظاهر روشن است. 

یش از خود را نداشتند با این حال جهانی شدن این ویژگی های لازم را داراست. جهانی شدن در هر حال بازگوکننده یک روایت جهانی است؛ حتی اگر هنوز گرایش و تعلق خاطر به غرب را حفظ کند این روایت امکان بازگشت به پرسش های کلان را میدهد برای نمونه این که غرب چگونه و چرا به هژمونی جهانی رسیده است. در حالی که نظریه های فرهنگی بر امر محلی و تاریخ خُرد تأکید میکردند، گفتار جهانی شدن به طور ذاتی بر اهمیت تحولات فراملی و تاریخ کلان تمرکز دارد. به علاوه، جهانی شدن هدف جدیدی برای تاریخ طرح میکند فهم جایگاه «خویشتن»
در جهانی که روز به روز از نظر ارتباطی در هم تنیدگی بیشتری پیدا می کند. فصل دوم به بررسی ظهور پارادایم جهانی شدن و پیامدهای آن برای مطالعه تاریخ می پردازد.
با این همه جهانی شدن تنها بدیل ممکن نیست و مشکلات تبیینی خاص خود را دارد. برای مثال جهانی شدن موجب مهاجرت و ورود میلیون ها محصل جدید به مدارس ابتدایی آمریکا شده است اما شیوه پذیرش آنها تابع فرهنگهای محلی اقتصادهای منطقه ای و سیاستهای ملی کشور است که برای رسیدن به تصویری کامل از وضع موجود باید همه آنها را بررسی کرد. البته قالب ارجاع جهانی هم به تنهایی بسنده ترین قالب نیست. من در فصل سوم و چهارم به برخی پرسش های کلاسیک نظریه اجتماعی و فرهنگی روی آورده ام و پاسخ های جدیدی به آنها داده ام. بنیادی ترین آنها به مقولات مهم «جامعه» و «خویشتن مربوط میشود. معنای جامعه و خویشتن اغلب واضح و مسلم فرض میشود اگر روی سخنم جامعه آمریکا باشد حدسم این است که منظور مرا درک میکنید اما بررسی موشکافانه تر آن دو البته ابهام هایی را به دنبال دارد با واکاوی در سرچشمه ابهام راحت تر می توان به آن مقولات روی آورد، زیرا عناصر اصلی برای هر گونه تحلیل اجتماعی یا فرهنگی به شمار می روند اگر با نگاهی جدید به جامعه و خویشتن بپردازیم میتوانیم به چشم اندازهای تازه ای درباره تاریخ برسیم که دیدگاههای انتقادی برآمده از نظریه های..

لین هانت سالها در دانشگاه های آمریکا از جمله پنسیلوانیا و کالیفرنیا تدریس کرده است. او با ارائه آثاری کلیدی و نوآورانه و همین طور به دلیل تأثیری که از زنجیره دانشوران پیشین پذیرفته، از مهم ترین پیشکسوتان تاریخ فرهنگی نو است و همچون پیتر برک در توسعه مرزهای این شاخه از دانش تاریخ گام های روبه جلویی برداشته است. هر چه بیشتر در آثار او غور کنیم و ارتباط فکری اش با دیگر اندیشمندان را بسنجیم بیشتر به نوآوری اش در مطالعه تاریخ پی خواهیم برد.
کتاب حاضر پژوهشی کوتاه در مورد موضوعی کلان یعنی نگارش تاریخ در عصر نوین جهانی است. دلیلم برای نگارش آن این بود که باور دارم دو عامل مهم چشم انداز تاریخی را در مسیر دگرگونی قرار داده است: یکی این که نظریه های اجتماعی و فرهنگی ای که از دهه ۱۹۵۰ موجی در
تاریخ نگاری ایجاد کرده بودند اکنون از اعتبار افتاده اند و موجب سردرگمی تاریخ نگاران برای نگارش آینده تاریخ شده اند؛ و دیگر آنکه در این حالت مسئله جهانی شدن همچون کلافی سردرگم هر قدمی برای تعیین مسیر تاریخ یا معنابخشی به گذشته را به بیراهه می کشاند. حال آیا نظریه جدید جهانی شدن به پشتیبانی تاریخ بر خواهد خاست با همه مدعیان دیگر را کنار خواهد زد و جهان را از پذیرش الگوی مدرن شدن غربی ناگزیر خواهد کرد؟ با وجود رونق مداوم شرح حال نویسی چهره های نامی و نگارش کتاب ها درباره جنگ های بزرگ تاریخ دستخوش بحرانی شده است که صرفاً به کمبود بودجه های دانشگاهی محدود نمی شود.
« تاریخ به چه درد می خورد؟ پرسشی است پیچیده که په پاسخ به ا ه آن در عمل بسیار دشوار است