کتاب شیخیه و بابیه در ایران

اعتقاد به موعود عدالت‌گستر جهانى، يكى از باورهاى اساسى كليه اديان الهى بوده است، به طورى كه در كتاب‌هاى آسمانى زبور، اوستا، تورات، انجيل و قرآن به ظهورِ منجىِ آخر زمان بشارت داده شده است. متأسفانه اين باور حيات‌بخش، همواره از ديرباز مورد طمع شيّادان، بدكيشان و دشمنان اسلام بوده است و تا كنون تعداد زيادى از دغل بازان، با ادعاى مهدى بودن و يا ارتباط با آن حضرت، موجب گمراهى و تباهى دين و ايمان عده بسيارى ديگر شده‌اند. محمدمهدى سنوسى، غلام احمد قاديانى، شيخ احمد احسايى، سيد كاظم رشتى، سيد على‌محمد باب و ميرزا حسينعلى نورى نمونه‌هاى بارز اين گونه شيّادان و فريبكاران هستند.

در باب فرقه های برساخته با پوشش دینی، کار پژوهشی چندانی انجام نگرفته است. شیخیه و بابیه در نتیجه تحولات اجتماعی و سیاسی که از دوران صفویه در ایران پدید آمد با اندیشه های بدعت گذاری های دینی پدید آمدند و بالاخره سر از آبشخور قدرت های استعماری برآوردند.مهدی نورمحمدی با صرف چند سال کار پژوهشی و سرکشی به متون متعدد تاریخی، توانسته اثری جامع دراین باره بپردازد که می تواند به منزله ی دری برای راهگشایی بر پژوهش های بیشتر در این زمینه باشد.

منبع: ناشر کتاب

مقدمه

«اِنَّ الدّينَ عِندَ اللهِ الاسلام»

دين در نزد خدا اسلام است. (سوره آل عمران، آيه 19)

«وَ مَن يَبتَغِ غَيرَ الاسلامِ دينآ فَلَن يُقبَلَ مِنهُ وَ هُوَ فى الاخرةِ مِنَ الخاسرين»

و هر كس جز اسلام، آئينى براى خود اختيار كند، از او پذيرفته نخواهد شد و او در آخرت، از زيانكاران است. (سوره آل عمران، آيه 85)

سپاس خداوند بلند مرتبه‌اى را كه اسلام را به عنوان آخرين و كامل‌ترين دستور آسمانى فرو فرستاد تا آدميان در پرتو اين چراغ فروزان هدايت، به سعادت و رستگارى دنيا و آخرت نائل آيند.

سلام و درود بر آخرين فرستاده و پيام‌آور الهى، حضرت محمد مصطفى (صلّى الله عليه و آله و سلّم) كه معجزه جاويدش كتاب هدايت است و عمل به دستورات آن، رهاننده انسان است از مكر شيطان و رهنماى او از وادى ظلمات به سوى نور.

سلام و درود بر فرزندان و جانشينان پاك او، ستارگان درخشان آسمان امامت و هدايت، بخصوص آخرين ذخيره خدا بر روى زمين، حضرت مهدى موعود (عج) كه با ظهور خود، مدعيان دروغين نبوت و مهدويت و دين سازان و شيّادان را رسوا خواهد كرد و بشريت را از ظلمت جهل، ظلم، فريب و تزوير به روشنايى عدل، علم، آگاهى، رستگارى و سعادت رهنمون مى‌نمايد. اين وعده صريح خداست و در وعده الهى هرگز تخلفى نخواهد بود.يكى از عوامل مهمى كه از ديرباز تا كنون، وحدت مسلمانان را با آسيب‌هاى جدى مواجه ساخته و يكپارچگى آنان را خدشه‌دار نموده، ظهور فرقه‌ها و مذاهب دروغين و ساختگى است. اين فرقه‌هاى انحرافى، به واسطه جاه‌طلبى، دنيا دوستى، منفعت طلبى و بى‌دينى پايه‌گذارانشان به وجود مى‌آيند و به دليل جهالت پيروانشان مورد پذيرش قرار مى‌گيرند. بديهى است كه براى مقابله با جهل، بايد غبار خرافات، پيرايه‌ها و بدعت‌ها از اسلام زدوده شود و تعاليم ناب اسلامى بدون تحريف و دخل و تصرف ميان مسلمانان رواج يابد. در اين صورت است كه مى‌توان به برچيده شدن بساط جهل از جوامع اسلامى اميدوار بود و اين رسالت خطير، بر عهده عالمان و متفكران اسلامى است. اما علاوه بر عامل جهل، يكى از مهم‌ترين عواملى كه باعث ايجاد و رشد فرقه‌ها و مذاهب ساختگى گرديده، دست استعمار بوده است. استعمارگران از آن هنگام كه به منظور غارت منابع طبيعى و خدادادى مسلمانان به كشورهاى اسلامى نفوذ كردند، اين نكته را به خوبى دريافتند كه تا زمانى كه دستورات و احكام اسلام و قرآن در ميان مسلمانان نافذ است و تا هنگامى كه يك فتوا به عنوان بزرگ‌ترين حكم مذهبى، توانايى برانگيختن مسلمين و به خطر انداختن منافعشان را دارد، قادر به دستيابى به مقاصد خود نخواهند بود. از همين روى بود كه لرد گلادستون نخست وزير وقت انگليس در قرن 19 ميلادى، در يكى از جلسات پارلمان اين كشور، قرآن را به دست گرفت و گفت: تا اين كتاب در ميان مسلمين است، كارى از انگلستان درباره آن‌ها برنمى آيد و ما نمى‌توانيم بر آن‌ها حكومت كنيم.استعمارگران به منظور اجراى سياست‌هاى خود، مبنى بر ايجاد تفرقه در بين مسلمانان، تأسيس فرقه‌ها و مذاهبِ جديدِ دروغين و حمايت از شيّادان و دين سازان را در دستور كار خود قرار دادند. ايجاد فرقه متحجّر وهابى در عربستان و تأسيس و يا حمايت از فرقه‌هاى شيخى، بابى و بهائى در ايران، هم زمان با انقلاب صنعتى و نياز روزافزون اروپائيان به دستيابى به منابع طبيعى، نمونه‌اى از تلاش آنان براى تضعيف مسلمانان و سلطه بر جوامع اسلامى است. اعتقاد به موعود عدالت‌گستر جهانى، يكى از باورهاى اساسى كليه اديان الهى بوده است، به طورى كه در كتاب‌هاى آسمانى زبور، اوستا، تورات، انجيل و قرآن به ظهورِ منجىِ آخر زمان بشارت داده شده است. متأسفانه اين باور حيات‌بخش، همواره از ديرباز مورد طمع شيّادان، بدكيشان و دشمنان اسلام بوده است و تا كنون تعداد زيادى از دغل بازان، با ادعاى مهدى بودن و يا ارتباط با آن حضرت، موجب گمراهى و تباهى دين و ايمان عده بسيارى ديگر شده‌اند. محمدمهدى سنوسى، غلام احمد قاديانى، شيخ احمد احسايى، سيد كاظم رشتى، سيد على‌محمد باب و ميرزا حسينعلى نورى نمونه‌هاى بارز اين گونه شيّادان و فريبكاران هستند.

بايد غبار خرافات، پيرايه‌ها و بدعت‌ها از اسلام زدوده شود و تعاليم ناب اسلامى بدون تحريف و دخل و تصرف ميان مسلمانان رواج يابد