کتاب ادبیات جهان-رمان 3

سال بلو در سال ۱۹۱۵ در کانادا به دنیا آمد؛ ولی تحصیلات عالی خود را در دانشگاه شیکاگو دنبال کرد. از دانشگاه‌های شیکاگو و ویسکانسین در زمینه‌های علوم انسانی و مردم شناسی فارغ‌التحصیل شد و سپس به تدریس در دانشگاه‌های پرینستون، نیویورک و مینسوتا روی آورد. ضمن مسافرت‌های متعدد به نقاط مختلف اروپا و انجام تحقیقات متنوع، به نگارش مقالات و داستان‌های کوتاه سرگرم و با بسیاری از نشریات و مجلات سرشناس جهان همکاری کرد.

شهرت سال بلو عمدتاً به خاطر نگارش داستان‌هایی است که هدفِ ارائه سرگذشت یا تشریح یک سری وقایع را دنبال نمی‌کند، بلکه در همۀ آن‌ها کوشیده تا انسان‌ها و جوامع بشری را از پشت ذره‌بین نکته‌سنجی مورد بررسی قرار دهد.

دیدگاهی که سال بلو در نوشته‌هایش دنبال می‌کند، دیدگاهی بکر است و کوشش او عمدتاً صرف بازنمایی نگرانی‌ها، قیدو‌بندهای بی‌پایه و اساس، اضطراب‌ها، دشواری‌ها و به‌طور خلاصه همه گرفتاری‌هایی می‌شود که انسان متمدن برای به بند کشیدن خودش تنیده است.

سال بلو در توصیف شخصیت‌های داستانی خود، گرفتاری‌های انسان‌ها را در پوششی از طنز قرار می‌دهد، بدان‌گونه که گه‌گاه تبسمی آمیخته به تلخی بر چهره خواننده می‌نشیند.

در سال ۱۹۶۵، جایزۀ بین‌المللی ناشران به سال بلو اعطا گردید و دیری نگذشت که جایزۀ نوبل ادبیات را نیز در سال ۱۹۷۶، از آن خود کرد.

دم را دریاب، عموزادگان، رولشتاین، مرد معلق، و این حقیقت و هدیه هامبالت از جمله آثار سال بلو است.

منصوره وحدتی احمدزاده (متولد ۱۳۳۴ مشهد) نویسنده و مترجم ایرانی است.
وی دوره ابتدایی و متوسطه را در مشهد گذراند و بعد از اخذ دیپلم با ناصر احدنژاد تبریزی ازدواج کرد و سال ۱۳۵۴ به تهران، محل اقامت همسرش، نقل مکان کرد. حاصل ازدواج او دو فرزند به نام‌های اشکان و الهه می‌باشد.
او سال ۱۳۷۲ در دانشگاه علامه طباطبایی در رشته مترجمی زبان انگلیسی پذیرفته و سال ۱۳۷۶ فارغ‌التحصیل شد.
وحدتی از سال ۱۳۶۳ به مدت ۲۵ سال در دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران در بخش‌های کاردرمانی، پژوهش و آموزش مشغول به کار بود. ترجمه‌های اولیه او در زمینه توانبخشی و روانشناسی است اما بعد از چندین ترجمه به دلیل علاقه وافر به ادبیات به ترجمه آثار ادبی پرداخت. او به مترجم آثار سال بلو نویسنده آمریکایی شناخته می‌شود .
وحدتی احمدزاده همچنین چهار نمایشنامه از نمایشنامه نویس نوبلیست انگلیسی هارولد پینتر به نام های «چشم انداز»، «سکوت»، «شب» و «روزگار قدیم» ترجمه کرده است.