ایتالو کالوینو

زادۀ پانزدهمین روز اکتبر ۱۹۲۳ در سانتیاگو دلاس وگاس در کوبا، از پدر و مادری گیاه‌شناس. کالوینو تا ۵ سالگی به همراه پدر و مادر در همان کوبا ماند و سپس با خانواده راهی ایتالیا شد، جایی که این نویسنده بیشتر زندگی خود را تا پایان عمر در آنجا گذراند و زندگی‌اش متأثر از فراز و فرودهای جامعۀ ایتالیا شد. سال ۱۹۴۳ بود که به نهضت مقاومت ایتالیا در هنگامۀ جنگ جهانی دوم پیوست و پس از آن، به عضویت حزب کمونیست ایتالیا درآمد.

تحصیل در رشتۀ ادبیات در دانشگاه تورین، مقطع مهم دیگر زندگی ایتالو کالوینوست. پایان‌نامۀ او با موضوع جوزف کنراد، پایان‌نامۀ پرباری است.

کالوینو در طول دوران نویسندگی خود، در ژانرهای متفاوتی آثار گوناگونی را خلق کرده است، از داستان کوتاه و رمان گرفته تا رسالۀ علمی و مقالات ادبی.

سبک ادبی کالوینو، سبکی ویژه و خاص است به‌نوعی که می‌توان آن را در کرانۀ پست‌مدرن یا سوررئال توصیف کرد، سبکی که آن‌قدر ویژه بود که برای توصیف آن می‌توان صفتِ کالوینویی را به کار برد.

سه‌گانه نیاکان ما شامل کتاب‌های شوالیۀ ناموجود، ویکنت دو‌نیم‌شده و بارون درخت‌نشین از شاخص‌ترین آثار اوست.

نوآوری و ابداعات ادبی او بسیار در خور توجه‌اند به‌گونه‌ای که رولان بارت، بورخس و او را مشابه دو خط موازی دانسته است. کالوینو آن‌قدر به متن مخلوق خود مسلط است که به‌درستی می‌داند در کجا طنز به کار برد و در کجا ابهام خلق کند.

کاخ سرنوشت‌های متقاطع، هرمیت در پاریس، کمدی‌های کیهانی، مورچۀ آرژانتینی، یک روز ناظر انتخاباتی و اگر شبی از شب‌های زمستان مسافری از جمله دیگر آثار اوست.