کتاب گل بی منت بارون

پناهی در جامعه ی ما دو جور طرفدار دارد یک دسته که شناختشان از پناهی در عرصه ی سینما و تئاتر و تلویزیون است دسته ی دیگر و از جمله اصحاب فکر و اندیشه و فلسفه شیفته و حتی سردرگم اندیشه ی اویند. هر دو دسته گویی منتظر رازی هستند اطوار دیالوگها نوشته ها و آثار به جای مانده از وی یک نوع گنگی خاصی در درون خود دارند.

چرا راز چرا ابهام.... ستیزه ی حسین پناهی و کشمکشهای او با خودش و گلایه هایش در آفرینش بر سر چه بود؟ دل آزردگی او از همه ی جهان آیا دلایلی هم داشت؟ بعد نامرعی شخصیت حسین پناهی تا چه میزان برای جستجوگران و دوستداران آشکار شده است؟ او در کدام زمانه سیر مینمود و کدام ناسازگاری و تناقض را برجسته می نمود.

شناخت تمامی تجربه های شاعرانه و سیر اندیشه ی او کاری بس دشوار است سخن او تمام و کمال درک و دریافت نشده و شاید هم نخواهد شد. فریاد او فریادی مستانه نیست بلکه از سر تأملی فیلسوفانه است. چه چیزی در وجود او گاهی به سکوتش میکشاند و گاهی فریاد نه والله و نه بالله سر می دهد، در هر صورت به تقدیر و مکتوب آنچنان رضا نمیدهد.

به گمان ما او نه خودش را در برابر خالقش قرار داده بود و نه مانند نیچه باور به جهان هیچ داشت که در آن میچرخیم و می چرخیم و می چرخیم جست و خیزهای فراوان او در سر درآوردن از اینهمه راز و نیافتن جواب همه ی پرسشهایش بر جنون اش افزود و دل افگارش کرد. آیا با خود و جهان توانست از سر آشتی درآید؟ در رگهای سکوت و تنهایی او اندیشه های هولناک گذشت و تب و تاب فرو ننشسته اش همچنان هم ادامه دارد.

راهی را که برگزیده عین خلوص انسانی اوست در طبیعت محض طلوع کرد، لیکن گذشت زمان اثر خودش را میگذارد، او نمی خواهد زیر خروارها یکنواختی و عادت بماند و به زندگی کسالت بار ادامه دهد، خودش را به آب و آتش بزند تا ثروت اندوزد و به عنوان یک سوپر استار سینما مجلل زندگی کند! تصمیم میگیرد حرکت و سکون خودش و جهانی که گرفتارش کرده را بازسازی کند به کمک هنر بازی شعر و نثر و بیان و فلسفه

آن روزها میلیونها مشغله ی دل گرم کننده در پس انداز ذهن داشتم! از هیات گل ها گرفته تا مهندسی سگها، از رنگ و فرم سنگها گرفته تا معماری بارانها و ابرها، از سیاهی کلاغ گرفته تا سرخی گل انار، همه و همه دل مشغولی های شیرین ساعات بیداری ام بودند! به سماجت گاوها برای معاش، زمین و زمان را می کاویدم و به سادگی بلدرچین سیر می شدم.