کتاب دسته چهار گروهان یک

(داستان های کوتاه فارسی،ایران،قرن 14)

چکیده

روز سختی رو گذرانده بودم. من و رسول شهردار بودیم ولی رسول دیروز چهل و هشت ساعت مرخصی گرفت و رفته بود اهواز اون قول داده بود که نوبت شهرداری بعدی به تنهایی شهردار باشد. شهردار شدن پنج شنبه ها خوب بود چون روز بعدش جمعه بود و می تونستی خستگی در کنی امّا اینکه تنهایی شهردار بیست و چند نفر باشی کمی سخت بود. اگر ایثارگرهایی مثل علی رضا نبودند که دستی به بال آدم بگیرند دیگه سخت ترهم می شد. شام که تمام شد علی رضا دستی رسوند و سفره رو جمع کردیم ظرف ها راهم مرتب بیرون چادر گذاشتیم. دیگه بی انصافی بود بذارم علی رضا برای شستن ظرف ها هم کمکم کنه برای همین گفتم الان خسته ام! برگشتم داخل چادر. علی رضا هم اومد. رفتم کتری فلزی بزرگ رو که آبش جوش آمده بود آوردم وداخلش چای خشک ریختم اون روزیر پتو گذاشتم تا دم بکشه شیشه های مربا روهم که لیوان های بلوری ما بود بین بچه ها تقسیم کردم. دور چرخیدم و لیوان های بچه ها رو از چای پر کردم خودم هم نشستم به چای خوردن. بعد از چای هم لیوان ها رو جمع کردم. بچه ها دورتادور نشستند تا سوره «واقعه» رو قبل از خواب بخوانند. همینکه شروع کردند من چون می دونستم علی رضا وسط قرآن خواندن بلند نمی شه بلند شدم و از چادر بیرون اومدم. داشتم ظرف ها رو جمع و جور می کردم که مهدی رسید و همین طورکه داشت داخل چادر می رفت با خنده گفت شهردارهافقط از رزم معاف اند نه از قرآن خوندن! جوابش رو ندادم. ظرف ها اسکاچ و تاید را برداشتم و به طرف اسکله راه افتادم. چون بیشتر بچه ها یا در حال قرآن خوندن بودند و یا برای خواب آماده می شدن در این وقت شب محوطه گردان خلوت بود چند نفری هم برای مسواک و وضوی قبل از خواب به طرف دست شویی ها می رفتند. تپه کوچیک روبه روم رو بالا رفتم و به طرف اسکله رفتم که پایین تپه بود. یه نفر لب اسکله نشسته بود و داشت چیزی می شست. نزدیک تر که شدم انگار از اومدن من جا خورد. حاتم بود ایثارگر شماره یک گردان فرمانده دسته یک گروهان یک بود. از دور سلام کردم و جوابم رو داد. معلوم بود که از بودن من اونجا زیاد راضی نیست. به سمت دیگه اسکله رفتم. اول ظرف هارا یکی یکی توی آب می زدم تا ته مونده غذاها رواز روی ظرف ها تمیز کنم. نمی دونم توی این تاریکی زیر آب ماهی هاچطور این غذاها رو می دیدند که صدای شلپ و شلوپشان برای به دست آوردن این تکه های کوچولوی غذا به هوا بلند شد. برای اینکه حرفی زده باشم از حاتم پرسیدم داری چکار می کنی؟ جواب داد دارم جوراب می شورم. گفتم اَه! فکر کردم داری جوراب می شوری.