کتاب فضا-زمان و فراتر از آن

یکی از هیجان‌انگیزترین نظریه‌هایی که در فیزیک کوانتوم مطرح گردیده، قضیه اِوِرِت است که در مورد وجود جهان‌های موازی صحبت می‌کند. هیو اورت دانشجوی دکترایی بود که تصمیم گرفت در پایان نامه دکترای خود، امواج کوانتوم را به عنوان مبنای احتمال وقوع هر چیزی در نظر نگیرد، بلکه آن را مبنای اتفاقاتی بداند که حتما به وقوع می‌پیوندند. دلیل این که این قضیه تا این حد گیج کننده است این است که در واقع موج کوانتومی در فضا-زمانِ احتمالِ اتفاقات پرسه می‌زنند. احتمال اتفاقاتی که ممکن است با یکدیگر متناقض هم باشند.! به عنوان مثال وقتی شما سکه‌ای را به هوا می‌اندازید، وقتی به زمین رسید یا شیر و یا خط را نشان می‌دهد و در یک زمان هر دو روی سکه را نشان نخواهد داد. اما در سکه‌ی کوانتومی، احتمال آمدن شیر و یا احتمال آمدن خط، همواره برابر است. اما چگونه این امواج کوانتوم واقعیت‌ها را می‌سازند؟ اورت و دیگر همکارانش به دنبال جوابی بودند که تمام احتمالات موجود را در بر داشته باشد و در نهایت به ایده جهان‌های موازی دست یافتند. بر طبق این نظریه به تعداد احتمالات ممکن، جهان وجود دارد و هر یک از احتمالات در یکی از این جهان‌ها اتفاق می‌افتد. بر این اساس، وقتی سکه‌ای را بالا می‌اندازید، با توجه به این که سکه دو رو دارد پس دو دنیا مسئول نتیجه به پایین افتادن سکه هستند، در یک دنیا سکه روی شیر را نشان می‌دهد و در دنیای دیگر سکه روی خط را. جالب‌تر اینکه شما کسی هستید که در هر دو دنیا شاهد نتایج متفاوت انداختن سکه هستید! شما در همه این دنیاهای موازی حضور دارید. اما این دنیاها از وجود یکدیگر خبر ندارند و با وجود این که شما یک نفرید که در همه دنیاهای موازی‌تان حضور دارید، از یکدیگر خبر ندارید و تنها دنیایی را درک می‌کنید که در جلوی رویتان است. به طوری که اگر همه دنیاها با هم یکی شوند، همه احتمالات ممکن و همه تجربیات محتمل، یک جا قابل درک و نمایش خواهند شد! و همه نتایج با هم متفاوت خواهند بود. اما آیا واقعا این دنیاهای موازی ممکن است بر هم تاثیر بگذارند؟ بله، دنیاهای موازی بر هم تاثیر می‌گذارند. در واقع تاثیرگذاری دنیاها بر یکدیگر، یا بهتر بگویم روی هم قرار گیری دنیاها، باعث شکل گیری احتمالات جدید می‌شود. به عبارت دیگر با در کنار هم قرار گرفتن امواج کوانتومی مختلفی که هر یک از این امواج کوانتومی از دنیاهای متفاوتی هستند، ما می‌توانیم جهان جدیدی را به وجود بیاوریم. ما با ملحق شدن به یکدیگر، صحبت کردن با یکدیگر و خداحافظی کردن، گویی سکه‌ای را ایجاد کرده‌ایم که روی لبه‌اش ایستاده است. این رفتارها قادرند دنیاها را در هم بریزند، به طوری که بعضی دنیاها به پایان رسیده و بعضی دیگر متولد گردند.