کتاب میشل عزیز

ناتالیا گینزبورگ، با نام اصلی له‌وی، در خانواده‌ای با گرایش‌های سیاسی، به سال ۱۹۱۶ در پالرمو زاده شد. تحصیلات ابتدایی را نزد خانواده آموخت.

کودکی و نوجوانی را در شهر تورینو گذراند که از لحاظ ادبی موقعیتی ویژه داشت. از کودکی شعر سرود و سپس به نوشتن داستان روی آورد و پس از تحصیلات دبیرستانی، وارد دانشکدۀ ادبیات شد؛ اما چندی بعد، تحصیلات خود را نیمه‌تمام گذاشت.

ناتالیا در ۱۹۳۸ با لئونه گینزبورگ، روزنامه‌نگار سیاسی، مقاله‌نویس و مترجم روسی‌الاصل و از بنیان‌گذاران انتشارات اینائودی ازدواج کرد و از او، نام خانوادگی گینزبورگ و دو فرزند برایش به یادگار ماند.

لئونه به عنوان روشنفکری ضد فاشیسم، تأثیری بسزا در شخصیت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ناتالیا ایفا کرد.

با شروع جنگ جهانی دوم، به دلیل فعالیت‌های سیاسی، ناتالیا و لئونه، هر دو به ابروتزو تبعید شدند، که بخشی از خاطرات این دوره در داستان زمستان در ابروتزو نقش بسته است.

گینزبورگ نخستین کتاب خود را، با نام جاده‌ای که به شهر می‌رود، در سال ۱۹۴۲ منتشر کرد و به دلیل محبوس بودن اکثر اعضای خانواده، نام مستعار الساندرا تورنیمپارته را برگزید.

در ۱۹۴۴، تبعید به پایان رسید اما ادامۀ فعالیت سیاسی لئونه، موجب حبس دوبارۀ او شد و سرانجام در زندان رجینا چلی، جان خود را از دست داد.

ناتالیا چند سال بعد، یعنی در ۱۹۵۲، با گابریئله بالدینی، استاد زبان انگلیسی دانشگاه رُم، ازدواج کرد؛ اما همواره عشق به لئونه در سینۀ او جاودانه باقی ماند.

گینزبورگ که سال‌ها مورد بی‌مهری منتقدان بود، در ۱۹۶۳ با نگارش الفبای خانوادگی و کسب جایزۀ استره‌گا نظر آنان را متوجه خود کرد. الفبای خانوادگی، شرحی از زندگی خود و ظهور و سقوط فاشیسم است که همچون آثار دیگرش از وقایع روزمرۀ خود و اطرافیان بهره می‌گیرد و بی‌آنکه راوی داستان -که زنی جوان است- به تحلیل خود یا اطرافیان بپردازد، به باز گفتن حوادث به طریقی پی‌در‌پی بسنده می‌کند.

بهمن فرزانه نویسنده و مترجم ایرانی در سال ۱۳۱۷ زاده شد او از کودکی به ادبیات علاقه داشت و کتاب‌های متعددی را مطالعه می‌کرد. او به هنر هم علاقه‌ داشت و رشته‌ی معماری را برای تحصیل در دانشگاه انتخاب کرد ولی این رشته را ناتمام رها کرد و به مدرسه‌ی مترجمی سازمان ملل رفت. او پس از این دوران تمام‌وقتش را صرف ترجمه‌ی آثار فاخر بین‌الملل کرد.
بهمن فرزانه به زبان‌های ایتالیایی، انگلیسی، اسپانیایی و فرانسوی تسلط داشت و برای آموختن زبان اسپانیایی دو سال به کشور اسپانیا سفر کرد.
او سال‌ها در ایتالیا (شهرهای فلورانس و رم) زندگی کرد. در بهار ۱۳۹۲ به قصد استراحت به ایران بازگشت و اعلام کرد دیگر قصد رفتن به ایتالیا را ندارد. وی در هفدهم بهمن ۱۳۹۲ در ۷۵ سالگی در تهران درگذشت و پیکرش در قطعه ۲۵۵، ردیف ۳۷، شماره ۱۰ در خاک آرام گرفت.

در ۲۶ سالگی نخستین کتاب را از تنسی ویلیامز ترجمه کرد و پس از آن مدّتی به همکاری با شرکت‌های فیلم‌سازی ایتالیا پرداخت و فیلم‌نامه‌ای نیز نوشت که به تولید فیلم رسید . او در پی علاقه‌اش به سینما و تئاتر در یک فیلم ایتالیایی در همان دوران جوانی‌اش ایفای نقش کرد، در این فیلم نقش سفیر ایران در سازمان ملل را داشت.
او مدت‌زمان زیادی در ایران نبود و در کشورهای اروپا زندگی کرد؛ همین موضوع سبب اشراف کامل این نویسنده به چند زبان شد. کمتر مترجمی هست که بتواند آثار متعددی را از زبان‌های مختلف به فارسی ترجمه کند

وی نویسنده و مترجم بیش از ۵۰ کتاب به فارسی بود. ترجمه‌های او بسیاری از نویسندگان مطرح جهان را به ایرانیان معرفی کرده‌است
او آثار تنسی ویلیامز، گراتزیا کوزیما دلدا، آلبا دسس پدس، لوئیچی پیراندللو، گابریل گارسیا مارکز، آنا کریستی، اینیاتسیو سیلونه، رولد دال، گابریل دانونزیو، واسکو پراتولینی، ایروینگ استون، جین استون و … را به فارسی برگردانده‌است.