هوراس استنلی مک‌کوی، زاده‌ی ۱۴ آوریل ۱۸۹۷، در تنسی امریکاست. نویسنده‌ای که وقایع داستان‌هایش اغلب در دوران رکود بزرگ می‌گذرد. معروف‌ترین رمانش «آن‌ها به اسب‌ها شلیک می‌کنند، مگر نه؟» است که در سال ۱۹۳۵ به چاپ رسید. براساس این رمان، فیلمی اقتباسی هم ۱۴ سال پس از مرگ مک‌کوی و در سال ۱۹۶۹ ساخته و اکران شد.

در طول سال‌های جنگ جهانی اول، مک‌کوی در نیروی هوایی ارتش ایالات متحده خدمت می‌کرد. او چندین مأموریت را، به‌عنوان بمب‌افکن و عکاس شناسایی، در پشت خطوط دشمن پرواز کرد، سپس زخمی شد و به‌دلیل تلاش‌های قهرمانانه از طرف دولت فرانسه، نشان کروکس دو گر را دریافت کرد.

از ۱۹۱۹ تا ۱۹۳۰ با سمت شغلی ویراستار ورزشی برای مجله‌ی ورزشی دالاس در تگزاس کار کرد. در سال ۱۹۲۴، یک بازی بیسبال را برای رادیو تفسیر کرد و از اواخر دهه‌ی بیست میلادی بود که کم‌کم داستان‌هایش در مجلات عامه‌پسند به چاپ می‌رسید.

مک‌کوی بعدها در مقام بازیگر با سالن کوچک تئاتر دالاس همکاری کرد. در نمایشنامه‌ی «جوان‌ترین» فیلیپ بری، یکی از نقش‌های اصلی به او رسید. تجربه‌ی بازیگری برای او قابل‌قبول و خوش‌یُمن بود، به‌گونه‌ای که پای مک‌کوی به اجراهای تئاتری موفقیت‌آمیز زیادی باز شد.

مک‌کوی بعدها در پاره‌ای مشاغل عجیب‌وغریب هم برای مدتی مشغول به کار شد که کار به عنوان کارگر در مغازه کارواش ماشین، کارگر کاشت کاهو در امپریال وَلی و کارگر اسکله از جمله‌ی آن‌هاست!

مک‌کوی در هالیوود نیز داستان‌های ملودرام و جنایی گوناگونی برای استودیوهای مختلفی نوشت. او با کارگردانان بزرگی همچون هنری هاتاوی، رائول والش و نیکلاس ری هم همکاری کرد. همچنین در فیلم عظیم و پرخرج کینگ‌کنگ محصول سال ۱۹۳۳ سینمای هالیوود، در مقام دستیار فیلمنامه‌نویس، ایده‌های خود را می‌داد.

این نویسنده با هلن وینمونت مک‌کوی ازدواج کرد که حاصل این ازدواج دو پسر به‌ نام‌های هوراس استنلی مک‌کوی دوم و پیتر مک‌کوی و یک دختر به نام آماندا مک‌کوی بود.