زاده‌ی ۳۰ مارس ۱۹۴۷ در میتاکا، واقع در توکیوی ژاپن. یوکو تسوشیما نام مستعار ساتوکو تسوشیما، داستان‌نویس و منتقد معاصر است.

تسوشیما در توکیو به دنیا آمد. او سومین فرزند رمان‌نویس مشهور ژاپنی، اوسامو دازای، و همسرش، میکیکو ایشی‌هارا، که شغلش معلمی بود است. پدر را خیلی زود از دست داد، وقتی که تنها یک سالش بود و این به معنای شروع یک زندگی سخت در فقدان وجود پدر برای این نویسنده بود. بیست و‌چهار ساله بود که نخستین مجموعه داستانش را با نام «کارناوال» منتشر کرد و با همان نخستین اثرش، گام محکمی برداشت. کتاب او در چندین جشنواره‌ی ادبی در ژاپن، جوایز متعددی را از آنِ خود کرد و این شروع یک اتفاق خوب در بخش جوایز ادبی در خاک ژاپن برای این نویسنده بود؛ چراکه عمومِ آثار بعدی‌اش نیز موفق شدند جوایزی را به‌دست آورند.

آثار این نویسنده را آثاری با دغدعه‌های تساوی‌طلبانه‌ی حقوق زنان می‌دانند، هر چند خودش چنین برچسب‌هایی را قبول ندارد. افراد و زنان حاشیه‌نشین غالب کاراکترهای داستانیِ این نویسنده را تشکیل می‌دهند. زنانی که برای کنترل زندگی خود در برابر فشارهای اجتماعی و خانوادگی تلاش می‌کنند.

تسوشیما از تنسی ویلیامز به‌عنوان نویسنده‌ای که بیشترین تأثیر را از او گرفته نام برده است. برخلاف اکثر نویسندگان ژاپنی که شخصیت‌های زن آثارشان محصور در یک خانواده‌ی هسته‌ای‌اند، تسوشیما بیشتر از زنانی می‌نوشت که گویی اعضای خانواده رهایشان کرده بودند. در داستان‌های این نویسنده که بستر تحلیلی_روانشناسانه‌ی خوبی نیز هستند، با نوعی انزوا و تک‌افتادگی انسانی مواجهیم.

تسوشیما مثلاً در «قلمرو نور» یکی از تحسین‌شده‌ترین آثارش، داستان زن جوانی را پی می‌گیرد که با دختر دو ساله‌اش به‌تنهایی در توکیو زندگی می‌کند. دوازده فصل این رمان، قضایای اولین سال جدایی راوی از شوهرش را پی می‌گیرد. نثر ظریف تسوشیما در اینجا گویی به‌دقت طراحی شده و تصاویر درخشانی که نویسنده می‌سازد تا مدت‌ها در ذهن خواننده‌اش باقی خواهد ماند.

از جوایز معتبر ادبی که این نویسنده تاکنون برنده شده است می‌توان به جایزه‌ی ادبی ایزومی کیوکا، جایزه‌ی نوما، جایزه‌ی یومیوری و جایزه‌ی تانیزاکی اشاره کرد.

نیویورک تایمز نیز در وصف این نویسنده می‌نویسد: «یوکو یکی از مهم‌ترین نویسندگان ژاپنی نسل خودش است.»