پل الوار زادۀ سال ۱۸۹۵، در سن-دنی در شمال پاریس است. او شاعری فرانسوی و یکی از رهبران جنبش فکری سوررئالیسم، از قدرتمندترین مکاتب نوگرایانۀ قرن بیستم بود، که توانست نظر بسیاری از هنرمندان و روشنفکران را به خود جلب کند.

۱۵ سال بیشتر نداشت که به بیماری سل مبتلا شد. این بدبیاری آن هم در سن نوجوانی، سبب شد تا تحصیلات خود را، به اجبار، رها کند و برای درمان و بازیابی سلامتی، راهی کوهستان‌های سوئیس شود؛ پس از بهبود، بازگشتش به فرانسه با چاپ قطعات شعرش در مجلات گوناگون همراه شد؛ اما در کشاکش سال‌های آغازین جنگ جهانی اول، برای خدمت به نظام احضار شد و در بخش پرستاری، مسئولیتی برای او در نظر گرفته شد.

نخستین دفتر شعر الوار، با نام وظیفه و نگرانی، در سال ۱۹۱۷ به چاپ رسید و یک سال بعد، در سال ۱۹۱۸، دومین دفتر شعر او، با نام اشعاری برای صلح، به چاپ رسید. پایان جنگ، برای الوار با آشنایی با کسانی چون آندره برتون، لوئی آراگون و فیلیپ سوپو همراه بود و به پایه‌گذاری جنبش ادبی سوررئالیسم انجامید.

شوک جدایی از همسرش گالا، در سال ۱۹۲۴، سبب شد او تصمیم بگیرد با سفر به دور دنیا، دردهای درونی خود را التیام بخشد.

هفت ماه سفر به کشورهایی چون پاناما، سیلان، هندوچین، استرالیا، هند، نیوزلند و… از او انسان دیگری ساخت به‌گونه‌ای که پس از بازگشت، آثاری را منتشر کرد که از نظر لحن، سراسر شورانگیز و هیجانی هستند. شاهکار بزرگ الوار یعنی پایتخت اندوه، منتشرشده در سال ۱۹۲۶ نیز از آثار همین دورۀ حیات فکری اوست.

تو را به اندازۀ تنهایی خویش ساخته‌ام، عاشقانه‌ها، با نیروی عشق و تنهایی جهان ازجمله دفترهای شعری اوست.