هرنان دیاز نویسنده‌ی آرژانتینی، رمان‌نویس و مقاله‌نویسی است که آثارش به بسیاری از زبان‌ها ترجمه شده است. او داستان‌ها و مقالاتی را در پاریس ریویو، گرانتا، ییل ریویو، مک‌سوینی و جاهای دیگر منتشر کرده است. او دارای مدرک دکترا از دانشگاه نیویورک است، همچنین ویراستار یک مجله دانشگاهی در دانشگاه کلمبیا و نویسنده‌ی «بورخس، میان تاریخ و ابدیت» است.

دیاز خود می‌گوید: نوشتن را از کودکی شروع کردم. اولین تلاش ادبی من یک شعر بود. هنوز بخش‌هایی از آن را به یاد دارم. این تجربه باعث شد به این درک برسم که کلمات می‌توانند کاری بیشتر از انتقال معنا انجام دهند. در ابتدا داستان‌های طنز هم می‌نوشتم.

این نویسنده اعلام کرده که سکوت الهام‌بخش اصلی او در نوشتن بوده است و همچنین ژانر وسترن را قالبی عالی برای گفتن چیز جدیدی درباره‌ی ایالات متحده می‌داند. ایده‌ی اخذ کردن و تغییر ساختاری این ژانر یکی از الهامات اصلی این نویسنده بوده است.

دیاز به ظاهر در سوئد بزرگ شده اما بیشتر عمرش را در کشورهای انگلیسی‌زبان زندگی کرده و حالا در نیویورک زندگی می‌کند. او در نخستین رمانش «در دور دست» راوی تنهایی انسان است و مفهوم انزوا و دلتنگی را باشکوه و استادانه به تصویر کشیده است. این رمان سال ۲۰۱۸ به فهرست نهایی جایزه‌ی پولیتزر و جایزه‌ی پن فاکنر راه یافت و برنده‌ی چندین جایزه‌ی ادبی دیگر، از جمله جایزه‌ی مشهور ویلیام سارویان شد. همچنین مجله‌ی معتبر پابلیشرز ویکلی، در دور دست را در فهرست ده کتاب برتر سال قرار داد.