کتاب پیشینه نام خلیج فارس

کهن ترین نام شهر در زمان شارکالی اکدی که - دینگیر بوده است. این نام در طولانی ترین شکل خود که دینگیر - رکی تا زمانهای بعد هم کاربرد داشته و با اکدی با بیلو دروازه خدا» هم معنی بوده و با معنی دروازه مقدس هم ارتباط داشت. در یک متن چکامه ای، بابل به معنی «دروازه یا گیشگله بوده است معنی دیگری که برای بابل در نظر گرفته اند، تین - تیرکی به معنی بیشه زندگی بوده که شواهد آن از نخستین خاندان بابلی موجود است. گذشته از «بابیلو و شکل جمع بابیلی در متون بابلی نو، شکل جمع دیگری از به معنی دروازه خدایان بارها در متون آمده است. بابل به صورت با بیلانی کتیبه های فارسی باستان به شکل «بابیرو» آمده است .۱۸ ن بابل در با وجود این نظریه دیگری هم هست که بر این باور است، نام جا و شهر بابل نه منشاء سومری و نه اکدی دارد و شاید از مردم بومی پیش از سومریان یا به اصطلاح فراتیان نخستین (ساکنان نخستین کنار رود فرات گرفته شده باشد. این ابهام در نام کهن بابل سبب شد که شکلی از ریشه شناسی عامیانه در زبان اکدی به صورت با بیلیم» به معنی «دروازه خدا» پدید آید که گمان میشد برابر با سومری که دینگیره به معنی دروازه خدا» بوده باشد. به همین دلیل، دانشمندان اولیه چنین گمان کردند که این شکل سومری، کهن تر و اصیل تر از شکل اکدی «بابیلیم» است، اما، بعدها ایگناس. ج. گلب مطرح کرد که شکل اکدی مقدم تر از شکل سومری است و احتمالاً از بازی با لغات یک شکل کهن تر بابیله پدید آمده است. پس از آن هم شکل جمع با بیلانی یا دروازه خدایان در زبان یونانی به شکل «بابیلون» درآمد و از آن در انگلیسی نام جدید بابیلون یا «بابل پدید آمد. البته کاسی ها در دوره بابلی میانه این منطقه را با عنوان کاردو نیش میشناختند ۱۹